“П э” ХХК -ийн нэхэмжлэлтэй

 захиргааны хэргийн тухай

                         

Захиргааны хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн шүүх хуралдааныг Ерөнхий шүүгч Д.Батбаатар даргалж, шүүгч О.Номуулин, шүүгч Э.Зоригтбаатар нарын бүрэлдэхүүнтэй, шүүх хуралдааны нарийн бичгийн дарга М.Отгондэлгэр, нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч П.Б нарыг оролцуулан хийж, Нийслэл дэх Захиргааны хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 06 дугаар сарын 12-ны өдрийн 128/ШШ2018/0369 дүгээр шийдвэрийг эс зөвшөөрч нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч П.Б-ын гаргасан давж заалдах гомдлоор, “П э” ХХК -ийн нэхэмжлэлтэй, Баянгол дүүргийн Татварын хэлтэст холбогдох захиргааны хэргийг, шүүгч Э.Зоригтбаатарын илтгэснээр хянан хэлэлцээд, 

ТОДОРХОЙЛОХ нь:

Нийслэл дэх Захиргааны хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 06 дугаар сарын 12-ны өдрийн 128/ШШ2018/0369 дүгээр шийдвэрээр: Татварын ерөнхий хуулийн 17 дугаар зүйлийн  17.1.4, Захиргааны ерөнхий хуулийн 37 дугаар зүйлийн 37.1, Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 106 дугаар зүйлийн 106.5-д заасныг тус тус баримтлан нэхэмжлэгч “П э” ХХК -ийн ““П э” ХХК  нь 2010-2012 онд аж ахуйн нэгжийн орлогын албан татварт 67,868,007 төгрөг нэмэгдсэн өртгийн албан татварт 114,351,578 төгрөг, нийт 182,219,585 төгрөгийн татварыг илүү төлсөн, уг илүү төлсөн 182,219,585 төгрөгийн татварыг буцаан авах буюу суутган тооцуулах эрхтэй болохыг тогтоолгож, хүлээн зөвшөөрүүлэх тухай” гэсэн шаардлага бүхий Баянгол дүүргийн Татварын хэлтэст холбогдуулан гаргасан нэхэмжлэлийг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгож шийдвэрлэжээ.

Нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч П.Б давж заалдах гомдолдоо: “...Нэхэмжлэгч “П э” ХХК -аас ““П э” ХХК  нь 2010-2012 онд аж ахуйн нэгжийн орлогын албан татварт 67,868,007 төгрөг, нэмэгдсэн өртгийн албан татварт 114,351,578 төгрөг, нийт 182,219,585 төгрөгийн татварыг илүү төлсөн, уг илүү төлсөн 182,219,585 төгрөгийн татварыг буцаан авах буюу суутган тооцуулах эрхтэй болохыг тогтоолгож, хүлээн зөвшөөрүүлэх тухай” шаардлага бүхий нэхэмжлэлийг шүүхэд гаргасан боловч шүүх нэхэмжлэлийн шаардлагыг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгосныг  эс зөвшөөрч энэхүү гомдлыг гаргаж байна.

Нэг. Шүүх “илүү төлсөн татварыг буцаан авах буюу суутган тооцуулах”-тай холбоотой захиргааны эрх зүйн харилцаа байгаа талаар үйл баримт /факт/ нэгэнт тогтоогдож байна” гэж дүгнэсэн мөртлөө нэхэмжлэлийн шаардлагыг хэрэгсэхгүй болгосон нь ойлгомжгүй бөгөөд хууль зүйн үндэслэлээ тайлбарлаагүй байна.

1.1.   Нэхэмжлэгч “П э” ХХК нь өөрийн хөрөнгөд бүртгэлтэй орон сууцнаасаа 2010 онд 3 ширхэг, 2011 онд 4 ширхэг, 2012 онд 3 ширхэг, нийт 10 ширхгийг борлуулсны орлогоос 2010 онд 20,874,442 төгрөг, 2011 онд 58,034,727 төгрөг, 2012 онд 35,442,409 төгрөг, нийт 114.351.578 төгрөгийг нэмэгдсэн өртгийн албан татварыг төлсөн байдаг.

Гэтэл Нэмэгдсэн өртгийн албан татварын тухай хууль /2006 оны/-ийн 13 дугаар зүйлийн 13.1.8-д “орон сууцны зориулалтаар ашиглаж байгаа байр буюу түүний хэсгийг борлуулсны орлого”-ыг албан татвараас чөлөөлнө, мөн зүйлийн 13.5-д “Худалдах зориулалтаар шинээр барьсан орон сууцны зориулалттай байр, түүний хэсэгт энэ хуулийн 13.1.8 дахь заалт үйлчлэхгүй” гэж заасны дагуу дээрх 10 ширхэг орон сууцыг борлуулсны орлого нь нэмэгдсэн өртгийн албан татвараас чөлөөлөгдөх орлого байсан. Учир нь нэхэмжлэгч “П э” ХХК -ийн худалдсан дээрх орон сууцны зориулалттай барилгуудыг өмнө 2006 онд “Б п” ХХК-аас “М л” ХХК худалдан авсан хөрөнгө бөгөөд 2010 онд “М л” ХХК-г тусгаарлан “П э” ХХК -г байгуулахад тус компани руу шилжсэн хөрөнгүүд байсан. Иймд эдгээр үл хөдлөх эд хөрөнгүүд нь Нэмэгдсэн өртгийн албан татварын тухай хууль /2006 оны/-ийн 13 дугаар зүйлийн 13.5-д заасан “шинээр барьсан орон сууц” гэсэн ойлголтод хамаарахгүй.

Мөн дээрх орон сууцууд нь 2006 онд ашиглалтад орж борлуулагдах үедээ 2005 оны 08 дугаар сарын 04-ний өдөр батлагдсан “Зарим материал, машин механизм, тоног төхөөрөмж, бараа ажил үйлчилгээг нэмэгдсэн өртгийн албан татвараас чөлөөлөх тухай хууль”-ийн 3 дугаар зүйл “Дор дурдсан бараа, ажил, үйлчилгээг нэмэгдсэн өртгийн албан татвараас чөлөөлнө: 1/ орон сууц, орон сууцны дэд бүтэц барих, борлуулах” гэж заасны дагуу нэмэгдсэн өртгийн албан татвараас чөлөөлөгдсөн тул дахин нэмэгдсэн өртгийн албан татвар төлөх хуулийн шаардлага байгаагүй.

Нэхэмжлэгч “П э” ХХК  нь 2013 онд 5,500,278,000 төгрөгийн орон сууц борлуулсны орлогыг эсрэгээрээ Нэмэгдсэн өртгийн албан татварын тухай хууль /2006 оны/-ийн 13 дугаар зүйлийн 13.1.8-д “орон сууцны зориулалтаар ашиглаж байгаа байр буюу түүний хэсгийг борлуулсны орлого”-ыг албан татвараас чөлөөлнө” гэж заасны дагуу чөлөөлөгдөх борлуулалтын орлогод тооцон тайлагнасан байдаг. Гэтэл Татварын улсын байцаагч М.Т, Х.П нар нэхэмжлэгчийг Нэмэгдсэн өртгийн албан татварын тухай хууль /2006 оны/-ийн 13.5-д “Худалдах зориулалтаар шинээр барьсан орон сууцны зориулалттай байр, түүний хэсэгт энэ хуулийн 13.1.8 дахь заалт үйлчлэхгүй” гэж заасныг зөрчсөн гэж буруутган 2014 оны 07 дугаар сарын 09-ний өдрийн 260004472 тоот актаар 550,027,800 төгрөгийн нөхөн татвар, 275,013,900 төгрөгийн торгууль, 1,650,083.4 төгрөгийн хүү ногдуулсан байдаг.

Нэхэмжлэгч дээрх шийдвэрийг эс зөвшөөрч Нийслэлийн Татварын газрын дэргэдэх Татварын маргаан таслах зөвлөлд гомдол гаргасан байдаг ба тус Зөвлөлөөс татварын улсын байцаагчийн актыг үндэслэлгүй гэж үзэн нэхэмжлэгч “П э” ХХК -ийн 2013 онд 5,500,278,000 төгрөгийн орон сууц борлуулсны орлогыг Нэмэгдсэн өртгийн албан татварын тухай хууль /2006 оны/-ийн 13 дугаар зүйлийн 13.1.8 дахь заалт болон 2005 оны 08 дугаар сарын 04-ний өдөр батлагдсан “Зарим материал, машин механизм тоног төхөөрөмж, бараа, ажил, үйлчилгээг нэмэгдсэн өртгийн албан татвараас чөлөөлөх тухай хууль”-ийн 3 дугаар зүйлийн 1-д заасны дагуу нэмэгдсэн өртгийн албан татвараас  чөлөөлөгдөх орлого гэж үзэн татварын улсын байцаагч М.Т, Х.П нарын тавьсан актын холбогдох хэсгийг хүчингүй болгож шийдвэрлэж байсан.

1.2. Нэхэмжлэгч “П э” ХХК нь дээрх 10 орон сууц болон 2010 онд борлуулсан 4 ширхэн орон сууц, нийт 14 ширхэг орон сууцыг борлуулахдаа Аж ахуйн нэгжийн орлогын албан татварын тухай хуулийн 17 дугаар зүйлийн 17.2.5-д заасны дагуу нийт 33,973,847 төгрөгийг үл хөдлөх эд хөрөнгө борлуулсны орлогод 2 хувиар тооцон албан татвар ногдуулан төлсөн байдаг.

Ийнхүү нэхэмжлэгч үл хөдлөх эд хөрөнгө борлуулсны 2 хувийн татварыг төлснөөс гадна дээрх 14 ширхэг орон сууцыг борлуулснаас олсон орлогыг үйл ажиллагаанаас олсон орлогод тооцон давхар тайлагнаж ААНОАТ-т 65,580,975 төгрөгийн татварыг 10 хувиар ногдуулан татварыг давхардуулан илүү төлсөн. Нэхэмжлэгч “П э” ХХК  нь өөрийн өмчлөлийн биет хөрөнгүүдээ худалдсанаар зөвхөн биет хөрөнгө нь мөнгөн хөрөнгө рүү шилжсэн, орлого олоогүй тул уг орлогыг үйл ажиллагааны орлогод тооцон 10 хувиар тооцон давхар татвар төлөх хуулийн шаардлага байгаагүй.

Мөн нэмэгдсэн өртгийн албан татвараас чөлөөлөгдөх ёстой дээрх 10 орон сууцыг борлуулсан орлогын хувьд хуульд тусгайлан заасан хувь хэмжээгээр ногдуулдаг үл хөдлөх эд хөрөнгийн борлуулсны 2 хувийн албан татварыг нэмэгдсэн өртгийн албан татвар ороогүй дүнгээс тооцох ёстой ба нэмэгдсэн өртгийн албан татвар орсон дүнгээс тооцон төлсөн, нэмэгдсэн өртгийн албан татвар ороогүй дүнгээс тооцон төлөх үл хөдлөх эд хөрөнгө борлуулсны 2 хувийн татварын зөрүү 2,287,032 төгрөг болно. Нэхэмжлэгч ийм байдлаар ААНОАТ-т нийт 67,868,007 төгрөгийн татварыг илүү төлсөн.

Гэтэл шүүх дээрх үйл баримт, үүнтэй холбоотой хэрэгт авагдсан нотлох баримтуудыг огт үнэлэхгүйгээр шийдвэр гаргасан байгаа нь шүүхийн шийдвэр үндэслэл бүхий болж чадаагүйг илтгэнэ.

Хоёр. Шүүх “татварын улсын байцаагч Ц.Н, Д.Б нарын “П э” ХХК-ийн татварын ногдуулалт, төлөлтийг шалгаж 2016 оны 09 дүгээр сарын 20-ны өдрийн 26516103 дугаартай “илтгэх хуудас”-ыг захиргааны акт бөгөөд нэхэмжлэгч уг акттай маргаагүй” хэмээн нэхэмжлэлийг хэрэгсэхгүй болгох үндэслэлээ тайлбарлажээ.

Татварын ерөнхий газрын даргын 2014 оны А/101 дүгээр тушаалаар батлагдсан “Татварын албаны хяналт шалгалтын үйл ажиллагааны журам”-ын 7.2, 7.19-д зааснаар “Татварын улсын байцаагч хяналт шалгалтын үр дүнгээр акт, дүгнэлт, илтгэх хуудас бичих бөгөөд татварын төлөгч татварын хууль тогтоомжийг зөрчөөгүй буюу акт, дүгнэлт үйлдэхээргүй бол илтгэх хуудас хуудас бичнэ, илтгэх хуудас нь “татварын хяналт шалгалт хийсэн талаарх танилцуулах баримт бичиг” гэж заасан.

Татварын улсын байцаагч Ц.Н, Д.Б нарын 2016 оны 09 дүгээр сарын 20-ны өдрийн 26516103 дугаартай “илтгэх хуудас” нь эрх зүйн үр дагавар бий болгоогүй, нэхэмжлэгчийн эрх, хууль ёсны ашиг сонирхолд сөрөг нөлөө үзүүлээгүй, хөндөөгүй, өөрөөр хэлбэл, захиргааны биш тул нэхэмжлэгч уг илтгэх хуудастай маргах, үүнийг хүчинүй болгох нэхэмжлэл гаргах боломжгүй гэж үзэж байна. Нөгөөтэйгүүр татварын илүү төлөлтийн харилцаа нь энэхүү илтгэх хуудсын улмаас үүсээгүй, татварыг буруу тайлагнаж илүү төлсөн харилцаа нь нэхэмжлэгчийн өөрийнх нь үйл ажиллагаанаас хамааралтайгаар үүссэн тул илтгэх хуудсыг хүчингүй болгуулах нэхэмжлэл гаргах боломжгүй.

Түүнчлэн дээрх илтгэх хуудас нь захиргааны акт байлаа ч хүчингүй болгох нэхэмжлэлийн хувьд шүүх тухайн захиргааны акт хууль бус бөгөөд уг хууль бус захиргааны актын улмаас нэхэмжлэгчийн эрх, хууль ёсны ашиг сонирхол зөрчигдсөн төдийгүй, захиргааны актыг хүчингүй болгох шийдвэрийг гаргаснаар нэхэмжлэгчийн зөрчигдсөн эрх, хууль ёсны ашиг сонирхол сэргэх боломжтой байх буюу шүүхийн шийдвэр бодитойгоор биелэгдэх боломжтой эсэхийг нэгдмэл байдлаар авч үздэг. Гэтэл энэхүү илтгэх хуудсыг шүүхээс хүчингүй болгосон ч нэхэмжлэгчийн эрх, хууль ёсны ашиг сонирхол сэргэхээргүй нь тодорхой байхад шүүх нэхэмжлэгчийг илтгэх хуудастай маргаагүй гэсэн үндэслэлээр буруутгаж нэхэмжлэлийн хэрэгсэхгүй болгосон нь үндэслэлгүй гэж үзэж байна.

Гурав. Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 106.3.5-д заасан “тогтоолгох” нэхэмжлэл нь нийтийн эрх зүйн хүрээнд нэг этгээд болон нөгөө этгээдийн хооронд, эсхүл нэг этгээд болон тодорхой зүйлийн хооронд үүссэн эрх зүйн харилцааг тогтоолгох агуулгатай байдаг билээ. Нэхэмжлэгч “П э” ХХК татварын хууль тогтоомж буюу нийтийн эрх зүйн хэм хэмжээгээр хүлээсэн үүргээ хэрэгжүүлж татвараа тайлагнаж төлөхдөө алдаа гаргаж төлөх ёсгүй татварыг төлснийг хариуцагч захиргааны байгууллага тогтоож, хүлээн зөвшөөрөхгүй байгаагаас энэхүү маргаан үүссэнийг шүүх анхаарч үзсэнгүй. Энэ нөхцөлд нэхэмжлэгч Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 106.3.5-д заасан “тогтоолгох” нэхэмжлэл гаргаж эрх, хууль ёсны ашиг сонирхлоо хамгаалах боломжтой гэж үзэж байна.

Иймд Нийслэл дэх Захиргааны хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 06 дугаар сарын 12-ны өдрийн 0369 дугаартай шийдвэрийг хүчингүй болгож, нэхэмжлэгчийн нэхэмжлэлийн шаардлагыг бүхэлд нь хангаж өгнө үү” гэжээ.

ХЯНАВАЛ:

Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 118 дугаар зүйлийн 118.3 дахь хэсэгт зааснаар анхан шатны шүүхийн шийдвэрийг нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгчийн давж заалдах гомдлын хүрээнд хянав.

Нэхэмжлэгч “П э” ХХК  нь анх “2010-2012 онд аж ахуйн нэгжийн орлогын албан татварт 73,790,200 төгрөг, нэмэгдсэн өртгийн албан татварт 114,345,100 төгрөг, нийт 188,135,000 төгрөгийн татварыг илүү төлсөн, уг илүү төлсөн 188,135,000 төгрөгийн татварыг буцаан авах буюу суутган тооцуулах эрхтэй болохыг тогтоолгож, хүлээн зөвшөөрүүлэх тухай” шаардлага бүхий нэхэмжлэл гаргасан, хэрэг хянан шийдвэрлэх ажиллагааны явцад нэхэмжлэлийн шаардлагаа ““П э” ХХК  нь 2010-2012 онд аж ахуйн нэгжийн орлогын албан татварт 67,868,007 төгрөг, нэмэгдсэн өртгийн албан татварт 114,341,578 төгрөг, нийт 182,219,585 төгрөгийн татварыг илүү төлсөн, уг илүү төлсөн 182,219,585 төгрөгийн татварыг буцаан авах буюу суутган тооцуулах эрхтэй болохыг тогтоолгож, хүлээн зөвшөөрүүлэх тухай” гэж тодруулсан байна.

Анхан шатны шүүх уг нэхэмжлэлийн шаардлагын хүрээнд Татварын ерөнхий хууль, Захиргааны ерөнхий хууль, Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн холбогдох зүйл, заалтыг маргааны үйл баримтад зөв тайлбарлан хэрэглэж, хэрэгт авагдсан нотлох баримтыг үнэн зөв эргэлзээгүй талаас нь үнэлж хэргийг шийдвэрлэсэн байх тул нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгчийн гомдолд дурдсан үндэслэлээр анхан шатны шүүхийн шийдвэрийг хүчингүй болгож, нэхэмжлэлийн шаардлагыг бүхэлд нь хангах боломжгүй.

Учир нь, Татварын ерөнхий хуулийн 17 дугаар зүйлийн 17.1.4-д “Татвар төлөгч нь илүү төлсөн татварыг буцаан авах буюу суутган тооцуулах эрх эдэлнэ” гэж заасны дагуу нэхэмжлэгч “2010-2012 онд аж ахуйн нэгжийн орлогын албан татварт 73,790,200 төгрөг, нэмэгдсэн өртгийн албан татварт 114,345,100 төгрөг, нийт 188,135,000 төгрөгийн татварын буцаан олгох, эсхүл “Б и” ХХК-ийн татварын өрөнд суутган тооцох тухай” хүсэлтийг Баянгол дүүргийн Татварын газарт 2 удаа, Гааль, татварын ерөнхий газрын Татварын хяналт шалгалт арга зүйн газарт 1 удаа тус тус гаргажээ.

Дээрх хүсэлтийг дагуу Баянгол дүүргийн Татварын хэлтсийн байцаагч Ц.Н, Д.Б нар “П э” ХХК -ийн санхүүгийн тайлан тэнцэл, албан татварын ногдуулалт, төлөлтийн тайлан, анхан шатны баримт болон нягтлан бодох бүртгэлд үндэслэн хэсэгчилсэн шалгалт хийж, 2016 оны 09 дүгээр сарын 20-ны өдөр 26516103 дугаартай илтгэх хуудсыг гарган нэхэмжлэгчид гардуулж, зөвлөмж хүргүүлсэн байна.

Үүний дараа “П э” ХХК -ийн толгой компани болох “Б и” ХХК нь “Баянгол дүүргийн Татварын хэлтсийн татварын улсын байцаагч нарын 26516103 дугаар илтгэх хуудсыг хүчингүй болгуулах”-аар 2016 оны 11 дүгээр сарын 09-ний өдрийн 01/136 дугаар албан бичгээр хүсэлт гаргасны дагуу Татварын ерөнхий газраас 2016 оны 12 дугаар сарын 05-ны өдрийн 07/1110 дугаар албан бичгээр “...илтгэх хуудсыг хүчингүй болгох үндэслэлгүй, илүү төлсөн гэх татварыг буцаан олгох асуудлыг шийдвэрлэх боломжгүй байна” гэсэн хариуг, мөн Нийслэлийн Татварын газрын 2017 оны 02 дугаар сарын 06-ны өдрийн 01/198 дугаар албан бичгээр “...гомдлыг хүлээн авч, шийдвэрлэх боломжгүй” гэсэн хариуг тус тус өгч байжээ.

Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 106 дугаар зүйлийн 106.5-д “Шүүх нэхэмжлэлийн шаардлагын хүрээнээс хэтэрсэн болон хэргийн оролцогчдын маргаагүй асуудлаар дүгнэлт хийж, шийдвэр гаргаж болохгүй” гэж заасан бөгөөд нэхэмжлэгч нэхэмжлэлийн шаардлагаа өөрөө тодорхойлдог.

Гэтэл нэхэмжлэгч Баянгол дүүргийн Татварын хэлтсийн татварын улсын байцаагч Ц.Н, Д.Б нарын 2016 оны 09 дүгээр сарын 20-ны өдөр 26516103 дугаартай илтгэх хуудастай холбоотой нэхэмжлэлийн шаардлага гаргаагүй. Харин “2010-2012 онд аж ахуйн нэгжийн орлогын албан татвар, нэмэгдсэн өртгийн албан татварын буцаан авах буюу суутган тооцуулах эрхтэй болохыг тогтоолгож, хүлээн зөвшөөрүүлэх” шаардлага бүхий нэхэмжлэлийг шүүхэд гаргасан.

 Өөрөөр хэлбэл, нэхэмжлэгч Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 106 дугаар зүйлийн 106.3.5-д /эрх зүйн харилцаа байгаа эсэхийг тогтоож, хүлээн зөвшөөрөх/ заасан нэхэмжлэлийн шаардлагыг шүүхэд гаргасан байна. Иймд анхан шатны шүүх 26516103 дугаар илтгэх хуудастай холбоотой дүгнэлт хийх хууль зүйн боломжгүй бөгөөд “2010-2012 онд аж ахуйн нэгжийн орлогын албан татварт 67,868,007 төгрөг, нэмэгдсэн өртгийн албан татварт 114,341,578 төгрөг, нийт 182,219,585 төгрөгийн татварыг илүү төлсөн, уг илүү төлсөн 182,219,585 төгрөгийн татварыг буцаан авах буюу суутган тооцуулах эрхтэй болохыг тогтоолгож, хүлээн зөвшөөрүүлэх эрх зүйн харилцаа нь Баянгол дүүргийн Татварын хэлтэст нэхэмжлэгч “П э” ХХК  хүсэлт гаргасан үеэс үүсч, энэ талаар Баянгол дүүргийн Татварын хэлтсийн татварын улсын байцаагч нарын 26516103 дугаартай илтгэх хуудас гарчээ.

Иймд шүүхээс уг захиргааны эрх зүйн харилцааг дахин байгаа эсэхийг тогтоох, хүлээн зөвшөөрөх үндэслэлгүй тул анхан шатны шүүхийн шийдвэрийг хэвээр үлдээж, нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгчийн гомдлыг хангахгүй орхих нь зүйтэй гэж шүүх бүрэлдэхүүн дүгнэв.

Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 119 дүгээр зүйлийн 119.2, 120 дугаар зүйлийн 120.1 дэх хэсгийг удирдлага болгон

ТОГТООХ нь:

1. Нийслэл дэх Захиргааны хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 06 дугаар сарын 12-ны өдрийн 128/ШШ2018/0369 дүгээр шийдвэрийг хэвээр үлдээж, нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч П.Б-ын давж заалдах гомдлыг хангахгүй орхисугай.

2. Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 47 дугаар зүйлийн 47.1, 51 дүгээр зүйлийн 51.1-д заасныг тус тус баримтлан нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгчөөс давж заалдах гомдол гаргахдаа улсын тэмдэгтийн хураамжид урьдчилан төлсөн 70200 төгрөгийг улсын орлогод хэвээр үлдээсүгэй.

Захиргааны хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 119 дүгээр зүйлийн 119.5 дахь хэсэгт зааснаар давж заалдах шатны шүүх хэрэг хянан шийдвэрлэх ажиллагааны журам зөрчсөн, хууль буруу хэрэглэсэн гэж нэхэмжлэгч, хариуцагч, гуравдагч этгээд, тэдгээрийн төлөөлөгч, өмгөөлөгч үзвэл магадлалыг гардан авсан эсхүл хүргүүлсэн өдрөөс хойш 14 хоногийн дотор Улсын Дээд шүүхийн Захиргааны хэргийн танхимд хяналтын журмаар гомдол гаргах эрхтэй.

 

 

 

                               ЕРӨНХИЙ ШҮҮГЧ                                            Д.БАТБААТАР

                               ШҮҮГЧ                                                              О.НОМУУЛИН

                               ШҮҮГЧ                                                              Э.ЗОРИГТБААТАР