2016 оны 08 сарын 25 өдөр

Дугаар 101/ШШ2016/05518

*******

 

 

                             МОНГОЛ УЛСЫН НЭРИЙН ӨМНӨӨС

 

Баянзүрх дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн шүүгч Б.Мандалбаяр даргалж, тус шүүхийн шүүх хуралдааны танхимд хийсэн шүүх хуралдаанаар,

 

Нэхэмжлэгч: *******,*******,*******,*******,*******-ийн гаргасан,

 

Хариуцагч: *******,*******,*******,******* хотхон,-д холбогдох,

 

58,057.08 ам.доллар буюу 117,375,159.77 төгрөг гаргуулах тухай үндсэн нэхэмжлэлтэй, шударга эзэмшигчээр тогтоолгох тухай сөрөг нэхэмжлэлтэй иргэний хэргийг хянан хэлэлцэв.

 

Шүүх хуралдаанд: Хариуцагч , шүүх хуралдааны Нарийн бичгийн дарга Д.Түмэндэлгэр нар оролцов.

 

 Нэхэмжлэгч нь шүүх хуралдаанд хүндэтгэн үзэх шалтгаангүйгээр хүрэлцэн ирээгүй болно.

 

ТОДОРХОЙЛОХ нь:

 

            Нэхэмжлэгч нь шүүхэд гаргасан нэхэмжлэлдээ:

 

            “Хариуцагч нь манай компанийн өмчлөлийн орон сууц болох ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцыг 2009 оны 09 дүгээр сарын 30-ны өдрөөс өнөөдрийг хүртэл буюу 2016 оны 02 дугаар сарын17-ны өдөр хүртэл 4 жил гаруй хугацаанд хууль бусаар эзэмшиж, ашигласаар ирсэн юм.

 

Хариуцагч нь орон сууцны төлбөрт нэг ч төгрөгийг манай компанид төлөөгүй, төлбөрөө төл гэж шаардахад удахгүй төлнө гэсээр манай компанийн эд хөрөнгөө эзэмших, ашиглах, өмчлөх хууль ёсны эрхийг жил гаруй хугацаанд зөрчиж, оршин суусаар байна.

 

Мөн тухайн байрыг улсын комисс хүлээн авсан хэдий ч хариуцагчийн хууль бус эзэмшил, ашиглалтаас болж бид өнөөдрийг хүртэлх хугацаанд өөрийн өмчлөлийн байрны үл хөдлөх хөрөнгийн гэрчилгээг гарган авч чадахгүй байна.

            Хариуцагч тал 6 жил 4 сарын турш дээр дурьдсан орон сууцтай адил нөхцөл бүхий орон сууцыг түрээслэсэн бол хамгийн багадаа энэ хугацаанд 58,057.08 ам.долларын зардал гаргах байсан байтал уг хэмжээний зардлыг хэмнэсэн байна.

 

Хэрэв -иас энэхүү орон сууцыг 6 жил 4 сарын турш бизнесийн эргэлтэнд оруулсан бол эдийн засгийн хувьд маш олон давуу талыг үүсгэх байсан боловч хариуцагчийн үйлдлээс болж өөрийн хууль ёсны эд хөрөнгийг эзэмшиж, ашиглаж, өмчилж чадахгүй байна.

 

            Нэхэмжлэлд хавсаргасан -ийн үнийн мэдээллээс манай компани өнгөрсөн хугацаанд 58,057.08 ам.доллар буюу 117,375,159.77 төгрөгийн түрээсийн орлого олох боломжтой байжээ.

 

            Нэхэмжлэгч нь уг орон сууцыг 2009 онд 550 ам.доллар, 2010 онд 600 ам.доллар, 2011 онд 710 ам.доллар, 2012 онд 1011 ам.доллар, 2013 онд 937 ам.доллар, 2014 онд 760 ам.доллар, 2015 онд 628 ам.доллараар тус тус түрээслүүлэх боломжтой байсан.

 

            Иймд, хариуцагч нь 2009 оны 09 дүгээр сарын 30-ны өдрөөс өнөөдрийг хүртэлх хугацаанд нэхэмжлэгчийн өмчлөлийн орон сууцыг 6 жил, 4 сар гаруй хугацаагаар хууль бусаар эзэмшиж, ашиглаж ирсэн байх тул 58,057.08 ам.доллар буюу 117,375,159.77 төгрөгийг гаргуулж өгнө үү” гэжээ.

 

 

Хариуцагч шүүхэд гаргасан хариу тайлбар болон шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа:

 

“Миний бие -ийн Ерөнхий захирал ажилтай бөгөөд 2008 оны 08 дугаар сарын15-ны өдөр мөн 2008 оны 09 дүгээр сарын 04-ний өдөр нэхэмжлэгч -тай Ажил гүйцэтгэх гэрээ байгуулж, 25,337,000.00 төгрөгийн ажил гүйцэтгэхээр тохирсон юм.

 

Би, 2009 оны 09 дүгээр сарын 19-ний өдөр -тай харилцан тохиролцож, маргааны зүйл болсон орон сууцыг нийт 89,925.00 ам.доллараар худалдан авахаар болж, өмнөх Ажил гүйцэтгэх гэрээний дагуу авах ёстой байсан 26,827.00 ам.долларын авлагыг байрны үнийн дүнд суутган тооцож, нэмж 18,266.00 ам.долларын үнэтэй 9 ширхэг хаалгыг хийж гүйцэтгэхээр тохирч, үлдэх төлбөрийг график хугацаанд төлөхөөр Орон сууц захиалгаар бариулах тухай тоот гэрээ байгуулсан.

 

Өөрөөр хэлбэл, нэхэмжлэгч -д Орон сууц захиалгаар бариулах тухай гэрээ байгуулсны төлбөрт нийт 45,093.00 ам.доллар мөн 800 ам.долларыг тус тус төлж, 44,032.00 ам.долларын үлдэгдэлтэй болсон юм.

 

Хариуцагч би, энэхүү гэрээг байгуулсны дараа орон сууцанд орсон ба энэ хугацаанд гүйцэтгэгч компани хаягтаа байхгүй, олдохгүй нилээн удсан, 2013 оны 01 дүгээр сарын 28-ны өдөр -иас надтай холбогдож, танай байрыг бид шүүхийн шийдвэр болон шийдвэр гүйцэтгэлийн журмаар авсан, тийм болохоор Та зөвхөн манай компанитай гэрээ байгуулж, үлдэгдэл төлбөрөө төлөөд байрныхаа гэрчилгээг аваарай гэсэн юм.

 

Ингээд миний зүгээс -тай 2013 оны 01 дүгээр сарын 28-ны өдөр болон 2013 оны 05 дугаар сарын 17-ны өдөр Орон сууц худалдах, худалдан авах тухай гэрээ байгуулж, нийт 89,925.00 ам.долларын үнэтэй байрны үлдэх 44,000.00 ам.долларыг төлөхөөр болсон.

 

Гэтэл худалдагч нь надаас нэмж үндэслэлгүйгээр 10,000.00 ам.доллар нэхэмжилж, орон сууцны гэрчилгээ гаргаж өгөхөөс татгалзаж байна.

 

Нэхэмжлэгч нь надаас 58,057.08 ам.доллар буюу 117,375,159.77 төгрөгийг нэхэмжилж байгааг хүлээн зөвшөөрөхгүй, би угаас маргааны зүйл болсон орон сууцанд хүч түрэмгийлэн орж эзэмшиж, ашиглаагүй, тус компанитай гэрээ байгуулсны үндсэн дээр нүүж орсон бөгөөд одоо уг байрны өмчлөгчөөр бүртгэлтэй байгаа нь улсын бүртгэлийн гэрчилгээнээс тодорхой харагдаж байна.

 

Миний бие -д төлбөр төлөх үүрэг хүлээхгүй, угаас энэ компанийн өмчлөлийн орон сууц биш, -тай гэрээ байгуулсан нь хүчин төгөлдөр байгаа.

 

Өөрөөр хэлбэл, нь ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцыг өмчилж байх тул нэхэмжлэлийн шаардлага үндэслэлгүй, нь миний байрыг надад мэдэгдэхгүйгээр өөр компанид шилжүүлсэнд гомдолтой байна” гэв.

 

 

Хариуцагч шүүхэд гаргасан сөрөг нэхэмжлэлдээ: 

 

“Миний бие нэхэмжлэгч -тай 2009 оны 09 дүгээр сарын 19-ний өдөр Орон сууц худалдах, худалдан авах тухай гэрээ байгуулж, дугаартай ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцыг 89,925.00 ам.доллар буюу 98,917,500.00 төгрөгөөр худалдаж авахаар болсон юм.

 

Ингээд би гэрээний дагуу 50 хувийн төлбөрийг төлчихөөд үлдэх төлбөрийг төлөх гэтэл худалдагч талын удирдлага болох БНСУ-ын иргэн гэмт хэрэг холбогдож, эрэн сурвалжлагдаж байсны улмаас уг компани олдохгүй байсан юм.

 

Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлд зааснаар худалдан авагч нь 2009 оны 09 дүгээр сарын 19-ний өдрийн гэрээний дагуу дээрх орон сууцыг худалдан авсан учраас эзэмших эрхтэй.

 

Иймд, намайг ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцны шударга эзэмшигчээр тогтоож өгнө үү” гэв.

 

 

Нэхэмжлэгч нь 2016 оны 08 дугаар сарын 18-ны өдөр гаргасан хариу тайлбартаа:

 

“Хариуцагч ын гаргасан сөрөг нэхэмжлэлийг хүлээн зөвшөөрөхгүй, энэхүү сөрөг нэхэмжлэл нь хууль зүйн үндэслэлгүй байх тул хэрэгсэхгүй болгож өгнө үү” гэжээ.  

Шүүх хуралдаанаар хэлэлцэгдсэн болон хэрэгт авагдсан бичгийн нотлох баримтуудыг шинжлэн судлаад

 

ҮНДЭСЛЭХ нь:

 

            Нэхэмжлэгч нь хариуцагч д холбогдуулан орон сууц өмчлөгчийн эрхийг зөрчиж, 6 жил, 4 сар гаруй хугацаагаар хууль бусаар эзэмшиж, ашигласан, орон сууцны төлбөрийг гэрээний дагуу төлөөгүй гээд олох ёстой байсан орлогод 58,057.08 ам.доллар буюу 117,375,159.77 төгрөг гаргуулах тухай нэхэмжлэл гаргажээ.

 

Хариуцагч нь нэхэмжлэгч -тай байгуулсан 2009 оны 09 дүгээр сарын 19-ний өдөр байгуулан Орон сууц худалдах, худалдан авах гэрээний дагуу ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцны шударга эзэмшигчээр тогтоолгох тухай сөрөг нэхэмжлэл гаргажээ.

 

 Шүүхээс, хуралдаанаар хэлэлцэгдсэн болон хэрэгт авагдсан бичгийн нотлох баримтууд, талуудын гаргасан тайлбарыг тус тус үндэслэн үндсэн болон сөрөг нэхэмжлэлийн шаардлагыг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгож шийдвэрлэв.

 

1. Үндсэн хуулийн 16 дугаар зүйлийн 16.3-т зааснаар иргэн хөдлөх, үл хөдлөх хөрөнгө шударгаар олж авах, эзэмших, өмчлөх, өв залгамжлуулах эрхтэй бөгөөд Иргэний хуулийн 100 дугаар зүйлийн 100.1-д заасны дагуу төр, аймаг, нийслэл, сум, дүүрэг болон иргэн, хуулийн этгээд өмчлөгч байна.

 

Өөрөөр хэлбэл, Үндсэн хуулийн 14 дүгээр зүйлд заасан Монгол Улсад хууль ёсоор оршин суугаа хүн бүр хууль, шүүхийн өмнө эрх тэгш байна гэсэн зарчмын дагуу хуулийн этгээд нь иргэнтэй нэгэн адил хөдлөх болон үл хөдлөх хөрөнгө шударгаар олж авах, эзэмших, ашиглах эрхтэй болно.

 

Иргэний хуулийн 83 дугаар зүйлийн 83.1-д “аливаа этгээд нь хуулиар хориглоогүй, нийтээр хүлээн зөвшөөрсөн зан суртахууны хэм хэмжээнд харшлахгүйгээр эдийн баялаг болох эд юмс болон эдийн бус баялаг болох оюуны үнэт зүйлс, эрхийг олж авч болох бөгөөд энэ тохиолдолд дээрх баялаг нь хөрөнгө болно”, мөн 84 дүгээр зүйлийн 84.1, 84.2-т тус тус зааснаар аливаа этгээдийн эзэмшилд байгаа эд юмсыг эд хөрөнгө гэх бөгөөд эд хөрөнгө нь үл хөдлөх болон хөдлөх гэсэн төрөлтэй байх ба газар, түүнээс салгамагц зориулалтын дагуу ашиглаж үл болох эд юмс үл хөдлөх эд хөрөнгөд хамаарах ажээ.

 

Ийнхүү иргэн, хуулийн этгээд нь хуульд зааснаар хөдлөх, үл хөдлөх хөрөнгө шударгаар олж авах эрхтэй ба Иргэний хуулийн 101 дүгээр зүйлийн 101.1-д зааснаар өөрийн өмчийн зүйлээ бусдын эрхийг зөрчихгүйгээр, хуулиар тогтоосон хэмжээ, хязгаарын дотор чөлөөтэй эзэмших, ашиглах, үр шимийг хүртэх, захиран зарцуулах зэрэг эрхтэй.

 

Гэвч өмчлөгч нь тухайн хөдлөх болон үл хөдлөх эд хөрөнгийг өөрийн өмч мөн гэдгийг нотолсон байх шаардлагатай юм.

 

Нэхэмжлэгч нь ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцыг өөрийн өмч гэж байна.

 

Орон сууцны тухай хуулийн 3 дугаар зүйлийн 3.1.1-д "орон сууц" гэж хүн суурьшин амьдрах зориулалттай нийтийн болон амины орон сууцны байшин, сууц, гэрийг хамруулах бөгөөд тус хуулийн 3 дугаар зүйлийн 3.1.4-т зааснаар орон сууц өмчлөгч гэдэгт тухайн орон сууцыг захиран зарцуулах эрх бүхий иргэн, хуулийн этгээд, төрийн эрх бүхий байгууллагыг тус тус хамруулжээ.

 

,*******,******* хотхон, тоот орон сууц нь Орон сууц хувьчлах тухай хуулийн 3 дугаар зүйлийн 3.1, 3.3-т тус тус тодорхойлсноор нийтийн зориулалттай орон сууцны “байшинд” тооцогдох ба Сууц өмчлөгчдийн холбооны эрх зүйн байдал, нийтийн зориулалттай орон сууцны байшингийн дундын өмчлөлийн эд хөрөнгийн тухай хуулийн 4 дүгээр зүйлийн 4.1.2-т зааснаар “сууц өмчлөгч” гэж нийтийн зориулалттай орон сууцны байшин дахь сууцыг захиран зарцуулах эрх бүхий этгээдийг ойлгох юм.

 

Нийтийн зориулалттай орон сууц нь эд хөрөнгийн шинж, элэгдэл, ашиглалтын хувьд авч үзвэл үл хөдлөх хөрөнгөд тооцогдох бөгөөд дээр дурьдснаар өмчлөгч нь тухайн үл хөдлөх эд хөрөнгийг өөрийн өмч гэдгээ нотолсон байх шаардлагатай.

 

Иргэний хуулийн 109 дүгээр зүйл, 182 дугаар зүйлд тус тус зааснаар үл хөдлөх эд хөрөнгө болон түүнтэй холбоотой эрхийг улсын бүртгэлд бүртгэх ба Эд хөрөнгө өмчлөх эрх, түүнтэй холбоотой эд хөрөнгийн бусад эрхийн улсын бүртгэлийн тухай хуулийн 4 дүгээр зүйлд зааснаар өмчлөгч нь үл хөдлөх эд хөрөнгө өмчлөх эрхээ тус хуульд заасны дагуу улсын бүртгэлд бүртгүүлж, гэрчилгээ авснаар түүний хувьд өмчлөх эрх нь баталгаажих юм.

 

Өөрөөр хэлбэл, Эд хөрөнгө өмчлөх эрх, түүнтэй холбоотой эд хөрөнгийн бусад эрхийн улсын бүртгэлийн тухай хуулийн 17 дугаар зүйлд зааснаар өмчлөгч нь үл хөдлөх эд хөрөнгөө бүртгүүлж, 18 дугаар зүйлд зааснаар өмчлөх эрхийн гэрчилгээ авсан тохиолдолд тухайн этгээдийг хууль ёсны өмчлөгч гэж үзнэ.

 

Гэтэл хэрэгт нэхэмжлэгч -ийг маргааны зүйл болсон 3 өрөө орон сууцны өмчлөгч мөн гэдгийг нотолсон баримт алга байна.

 

Хэдийгээр нэхэмжлэгч нь Барилга байгууламжийг ашиглалтанд оруулах улсын комиссын 2009 оны 07 дугаар сарын 09-ний өдрийн 26/2009 тоот актыг үндэслэн тус орон сууцны өмчлөгч мөн гэдэг боловч тухайн актанд дурьдснаар “Эм Энд Жи Констракшн” ХХК нь барилгын ажлын захиалагч юм.

 

Барилгын тухай хуулийн 4 дүгээр зүйлийн 4.1.13-т тодорхойлсноор “барилгын ажлын захиалагч” гэж барилга байгууламжийн барилгын ажил гүйцэтгүүлэх сонирхол бүхий иргэн, хуулийн этгээд болон тэдгээрийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгчийг ойлгоно.

 

Энэ нь, Барилгын тухай хуулийн 37 дугаар зүйлийн 37.3-т зааснаар барилгын үйл ажиллагаанд захиалагч нь тодорхой байх, хэрэв захиалагч тодорхой бус тохиолдолд тухайн барилга байгууламжийн эзэмшигч буюу өмчлөгчийг захиалагчид тооцох, барилга байгууламжийн эзэмшигч, өмчлөгч тодорхой бус бол тухайн газрын эзэмшигч буюу өмчлөгчийг захиалагчид тооцох зохицуулалтын дагуу авч үзвэл нэхэмжлэгч нь тус ,*******,******* хотхон, тоот 3 өрөө орон сууцны өмчлөгч биш байна.

 

Хэрэгт авагдсан тоот дугаартай үл хөдлөх эд хөрөнгө өмчлөх эрхийн улсын бүртгэлийн гэрчилгээнээс үзвэл ,*******,******* хотхон, тоот орон сууц нь -ийн өмч ажээ.

 

Иймд, нэхэмжлэгч нь энэхүү орон сууцны өмчлөгч биш учраас Иргэний хуулийн 101 дүгээр зүйлийн 101.1-д заасан өмчлөгчийн эрх, үүргийг хэрэгжүүлэх бүрэн эрхгүй болно.

 

 

1. Нэхэмжлэгч нь хариуцагч ыг орон сууцны төлбөрийг төлөөгүйгээс улбаалан хохирч байна гэж мэтгэлцэж байна

 

Хэрэгт авагдсан баримтаар нь 2009 оны 09 дүгээр сарын 19-ний өдөр нэхэмжлэгч -тай Орон сууц захиалгаар бариулах тухай гэрээ байгуулж, ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцыг 89,925.00 ам.доллараар худалдан авахаар тохирчээ.

 

Гэвч Баянзүрх дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн 2009 оны 12 дугаар сарын 28-ны өдрийн 38 тоот шийдвэрээр нь -д 5,903,879,190.00 төгрөгийг төлөх үүрэг хүлээж, тус шийдвэрийг албадан гүйцэтгэх ажиллагааны явцад маргааны зүйл болсон дээрх орон сууцыг -иас төлбөртөө тооцож, -д шилжүүлэхээр тохирсон байна.

 

Төлбөр авагч нь энэхүү шүүхийн шийдвэр, шийдвэр гүйцэтгэх ажиллагааны журмаар дээр дурьдсан орон сууцыг өөрийн өмчлөлдөө шилжүүлэн авч, улмаар д худалдан борлуулахаар түүүнтэй 2013 оны 01 дүгээр сарын 28-ны өдөр болон 2013 оны 05 дугаар сарын 17-ны өдөр Орон сууц худалдах, худалдан авах тухай гэрээ байгуулжээ.

 

Хариуцагч ын -тай байгуулсан гэрээнээс үзвэл тэрбээр 2009 оны 08 дугаар сарын 22-ны өдөр 26,827.00 ам.доллар, 2009 оны 10 дугаар сарын 15-ны өдрийн дотор 18,265.05 ам.долларын үнэтэй 9 ширхэг хаалгыг хийж гүйцэтгэж, нийт 45,092.05 ам.долларын төлбөрийг төлөхөөр тохирсон бол хожим -тай байгуулсан гэрээгээр үлдэх 44,000.00 ам.доллар төлөх үүргийг тус тус хүлээжээ.

 

Иргэний хуулийн 227 дугаар зүйлд гэрээний үүргээ зөрчсөн тал нөгөө талдаа учирсан хохирлыг нөхөн төлөх талаар зохицуулсан бөгөөд тус хуулийн 227.3-т “үүрэг гүйцэтгүүлэгчээс гарсан зардал, эд хөрөнгийн алдагдал буюу гэмтэл, үүрэг гүйцэтгэгч үүргээ гүйцэтгэсэн бол үүрэг гүйцэтгүүлэгчид зайлшгүй орох байсан орлогыг хохиролд тооцно” гэжээ.

 

Хэдийгээр нэхэмжлэгч нь тай Орон сууц захиалгаар бариулах тухай гэрээ байгуулсан боловч түүнд худалдах ёстой байсан орон сууцыг -д төлбөртөө тооцож, шилжүүлсэн учраас одоо хариуцагч нь нэхэмжлэгчийн өмнө тухайн орон сууцтай холбоотой аливаа үүрэг хүлээхгүй юм.

 

Өөрөөр хэлбэл, нэхэмжлэгч нь аас Орон сууц захиалгаар бариулах тухай гэрээний дагуу төлбөр нэхэмжлэх эрхтэй байсан боловч -д орон сууцны өмчлөх эрхийг шилжүүлсэн, өнөөдрийн байдлаар орон сууцны төлбөрийг нэхэмжлэх эрх гэрээний дагуу -д шилжсэн байх тул хохирол нэхэмжлэх нь үндэслэлгүй байна.

 

Иймд, дээр дурьдсныг тус тус үндэслэн нэхэмжлэгч -ийн гаргасан нэхэмжлэлийг хэрэгсэхгүй болгох нь зүйтэй байна.

 

 

1. Хариуцагч нь нэхэмжлэгч -д холбогдуулан ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцны шударга эзэмшигчээр тогтоолгох тухай сөрөг нэхэмжлэл гаргажээ.

 

Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 73 дугаар зүйлийн 73.1-д “үндсэн нэхэмжлэлтэй хамт шийдвэрлүүлэхийн тулд хэргийг шүүх хуралдаанаар  хянан шийдвэрлэхээс өмнө хариуцагч сөрөг нэхэмжлэл гаргах эрхтэй. Сөрөг нэхэмжлэл энэ хуулийн 62 дугаар зүйлд заасан шаардлагыг хангасан байна” гэжээ.

 

Энэ нь, хариуцагч нь үндсэн нэхэмжлэлтэй хамт зөвхөн нэхэмжлэгч этгээдэд  холбогдуулан сөрөг нэхэмжлэл гаргах эрхтэй ба энэхүү сөрөг нэхэмжлэл нь шууд нэхэмжлэгчтэй холбоотой буюу түүнтэй хамааралтай байх ёстой бөгөөд хэрэв сөрөг нэхэмжлэлийг шүүхээс хангаж шийдвэрлэх тохиолдолд шийдвэрийг нэхэмжлэгч тал биелүүлэх үр дагаварыг үүсгэх юм.

 

Хэрэгт авагдсан нотлох баримтаар хариуцагч нь нэхэмжлэгч -тай маргааны зүйл болсон орон сууцыг худалдан авах тухай гэрээг 2009 оны 09 дүгээр сарын 19-ний өдөр байгуулсан боловч Баянзүрх дүүргийн улсын бүртгэл, статистикийн хэлтэс, Нийслэлийн шийдвэр гүйцэтгэх албанаас ирүүлсэн нотлох баримтаас тус тус үзвэл энэхүү орон сууц нь -ийн өмчлөлөлд бүртгэлтэй байна.

 

Хэдийгээр хариуцагч нь нэхэмжлэгч талтай Орон сууц худалдах, худалдан авах тухай гэрээ байгуулж, дээрх орон сууцыг гэрээний дагуу эзэмшсэн байх боловч орон сууцны одоогийн өмчлөгч нь байх тул орон сууцны шударга эзэмшигчээр тогтоолгох шаардлага нь -д холбоогүй болно.

 

Өөрөөр хэлбэл, нэгэнт маргааны зүйл болсон ,*******,******* хотхон, тоот орон сууц нь бусдын өмчлөлийн эд хөрөнгө учраас шүүхээс -д холбогдуулан хариуцагч ыг тухайн орон сууцны шударга эзэмшигчээр тогтоох боломжгүй юм.

 

 

Иймд, дээр дурьдсныг тус тус үндэслэн хариуцагч ын гаргасан сөрөг нэхэмжлэлийг хэрэгсэхгүй болгож шийдвэрлэв.

 

            Монгол Улсын Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 115 дугаар зүйлийн 115.1, 115.2.3, 116, 118 дугаар зүйлд заасныг тус тус удирдлага болгон

ТОГТООХ нь:

 

1. Иргэний хуулийн 227 дугаар зүйлийн 227.3, 90 дүгээр зүйлийн 90.1-д тус тус зааснаар нэхэмжлэгч -ийн нэхэмжлэлтэй хариуцагч д холбогдох 117,375,159.77 төгрөг гаргуулах тухай үндсэн нэхэмжлэл, хариуцагч ын гаргасан ,*******,******* хотхон, тоот орон сууцны шударга эзэмшигчээр тогтоолгох тухай нэхэмжлэлийг тус тус бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгосугай.

 

1. Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 56 дугаар зүйлийн 56.1, 58 дугаар зүйлийн 58.4 болон 60 дугаар зүйлийн 60.1, Улсын тэмдэгтийн хураамжийн тухай хуулийн 7 дугаар зүйлийн 7.1.1-д зааснаар нэхэмжлэгч -иас 744,826.00 төгрөгийг гаргуулж, улсын орлого болгож, хариуцагч ын төлсөн 70,200.00 төгрөгийг улсын орлогод хэвээр үлдээсүгэй.

 

1. Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 120 дугаар зүйлийн 120.2-д зааснаар зохигч, тэдгээрийн төлөөлөгч, өмгөөлөгч шийдвэрийг эс зөвшөөрвөл шийдвэрийг гардан авсан өдрөөс хойш давж заалдах журмаар 14 хоногийн дотор Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхэд гомдол гаргах эрхтэй бөгөөд мөн хуулийн 119 дүгээр зүйлийн 119.4, 119.7-д зааснаар шийдвэрийг гардаж авах үүргээ биелүүлээгүй нь давж заалдах журмаар гомдол гаргах хугацааг тоолоход саад болохгүй.

 

 

 

 

ДАРГАЛАГЧ ШҮҮГЧ                                  Б.МАНДАЛБАЯР