Д.Эын нэхэмжлэлтэй

иргэний хэргийн тухай

Монгол Улсын Дээд шүүхийн Танхимын тэргүүн Х.Сонинбаяр даргалж, шүүгч П.Золзаяа, Б.Ундрах, Д.Цолмон, Х.Эрдэнэсувд нарын бүрэлдэхүүнтэй тус шүүхийн танхимд хийсэн хяналтын шатны иргэний хэргийн шүүх хуралдаанаар

Хан-Уул дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн

2017 оны 04 дүгээр сарын 25-ны өдрийн 183/ШШ2017/00957дугаар шийдвэр,

Нийслэлийн Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн

2017 оны 07 дугаар сарын 17-ны өдрийн 1593 дугаар магадлалтай,

Д.Эын нэхэмжлэлтэй

“Ж Г Г”ХХК-д холбогдох

Орон сууцны талбайн зөрүү төлбөрт 33 219 600 төгрөг гаргуулах тухай нэхэмжлэлтэй иргэний хэргийг\

Нэхэмжлэгч Д.Эын гаргасан хяналтын гомдлоор

шүүгч П.Золзаяагийн илтгэснээр хянан хэлэлцэв.

Шүүх хуралдаанд: хариуцагчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч Э.Байгальмаа, харицагчийн өмгөөлөгч Т.Урангэрэл, шүүх хуралдааны нарийн бичгийн дарга Э.Боролдой нар оролцов.

Нэхэмжлэгч шүүхэд гаргасан нэхэмжлэлдээ болон шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа: Миний бие “Ж Г Г” ХХК-ийн ерөнхийлөгч Д.Баттөртэй 2008 оны 07 дугаар сарын 04-ний өдөр, Баянзүрх дүүргийн 18 дугаар хороо, 13 дугаар хороолол, 24в байр, 30 тоот, нийт 95,3 м.кв талбайтай 3 өрөө орон сууцыг захиалан 080704 тоот гэрээг харилцан тохирч хийсэн. Захиалагч талаас төлбөрийг 1 м.кв-ыг нь тухайн үеийн ханшаар 950 ам.доллараар тодорхой хугацаанд төлөх гэрээ хийсэн. Графикийн дагуу гэрээнд зааснаар 2008 оны 07 дугаар сарын 14-ний өдрөөс 2010 оны 09 дүгээр сарын 09-ний хооронд нийт 20 535 ам.доллар ямар ч зөрчилгүйгээр төлж дууссан. 2014 оны 08 дугаар сарын 09-ний өдөр уг 95.3 м.кв байрыг гэрээнд зааснаар үл хөдлөх улсын бүртгэлийн ерөнхий газрын Ү-2204036887 гэрчилгээг авч өөрийн эзэмшил болгосон. Миний бие ТТАХН Эмнэлгийн их эмч бөгөөд ажлын шугамаар ХБНГУ-д 2014 оны 10 дугаар сараас 2016 оны 4 дүгээр сар хүртэл хугацаагаар явахдаа түрээслэх /зарж борлуулах/ гэрээ хийх үндэслэлээр байрны м.кв-ыг хэмжилт хийхэд “Ж Г Г” ХХК-ийн үл хөдлөх эд хөрөнгийн гэрчилгээ м.кв нь их хэмжээний зөрүү гарсан. Тухайн үед зохих байгууллагад хандах боломж байгаагүй өнөөдрийг хүргэсэн. 2016 оны 11 дүгээр сарын 30-нд “Түмэд групп” ХХК-д м.кв үнэн зөв гаргаж хэмжилт хийхэд м.кв хэмжээ 81,27 м.кв гэсэн. Гэрээнд 95,3 м.кв зөрүү нь 14,7 м.кв буюу 13 395 ам.доллар болж байна. Иймээс биднийг хуурч мэхлэн итгэл эвдэх замаар 14,7 м.кв-ын 13,939 ам.доллар авсан. Монгол банкны 2010 оны 01 дүгээр сарын 09-ний өдрийн 1 ам.долларын ханш 1463,79 төгрөгтэй тэнцэж байгаа тул 19 607 467,05 төгрөг, одоогийн ханшаар 2016 оны 12 сарын 13-ны байдлаар 2480 төгрөг, нийт 33 219 600 төгрөгтэй тэнцэж байна. 2008 оны 07 дугаар сарын 04-ний өдөр 95.3 м.кв талбайтай байрыг захиалахад уг орон сууц 2009 онд ашиглалтад орно гэж байсан ч 2011 онд ашиглалтад орсон. Байрыг анх захиалахад суурь нь тавигдсан, барилгын ажил явагдаж 1 давхар нь баригдсан байсан тул худалдах худалдан авах гэрээ байгуулагдсан гэж үзэж байна. 2011 онд хүлээн авсны дараа бусдад түрээслүүлэх, худалдах гээд 2012 онд хэмжилт хийлгэхэд 12.9 м.кв дутуу гэж гарсан. Тухайн үед 2012 онд энэ талаар Шударга өрсөлдөөн хэрэглэгчдийн төлөө газарт хандаж байсан. Тэгээд гадаад явсан учраас хөөцөлдөөгүй, дахин 2016 оны 11 дүгээр сарын 30-ны өдөр хэмжилт хийлгэхэд 14.2 м.кв дутуу байсан. Компани бусад айлуудын м.кв-н зөрүүг бартераар тохиролцож хохиролгүй болгож байсан талаар сонсож, биднийг хохирлыг хэрхэн барагдуулах талаар асуухад шүүхэд ханд гэсэн. Хариуцагч нь 95.3 м.кв талбайтай орон сууцыг шилжүүлэх ёстой байснаас 81.2 м.кв талбайтай орон сууц шилжүүлсэн тул зөрүү 14.2 м.кв-ын төлбөрт 33 219 600 төгрөгийг гаргуулж, нэхэмжлэлийг хангаж өгнө үү. Хариуцагчаас 2009 оны стандартыг мөрдөхгүй гэж байгааг хүлээн зөвшөөрөхгүй. Нэгэнт тухайн үед мөрдөгдөж байсан талбай тооцох аргачлалыг болохгүй байна гээд улс өөрчилчихөөд байхад хариуцагч 2009 оны стандартыг мөрдөх ёстой. Би орон сууцыг 2011 онд хүлээн авсан, тухайн үед 2009 оны стандарт мөрдөгдөж байсан тул нэхэмжлэлийг хангаж өгнө үү гэжээ.

Хариуцагч шүүхэд болон түүний итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа: Манай улсад 2009 оноос өмнө “Орон сууцны барилгын доторх сууц барилгын талбай тооцох аргачлал” стандарт гэж огт байгаагүй ба 2009 онд ЗТБХБЯ болон Засгийн газрын хэрэгжүүлэгч агентлаг Газрын харилцаа, геодези, зураг зүйн газраас боловсруулсан МNS 6058:2009 гэдэг стандартыг Стандартчилал, хэмжил зүйн газраас баталсан бөгөөд уг стандарт нь 2010 оны 01 дүгээр сарын 01-ний өдрөөс өнөөдрийг хүртэл хүчин төгөлдөр үйлчилж байгаа юм. Харин манай компани 2006 онд Барилга хот байгуулалтын сайдын баталсан 10 дугаар тушаалын хавсралтад заасан “Айлын орон сууцны талбайн хэмжээг тооцох журам”-ын дагуу нэхэмжлэгчийн шүүхэд гаргаж байгаа “Шинэ зуун хотхон”-ны орон сууцнуудын барилгын үндсэн бүтэц, хийцийг 2008 онд эрх бүхий байгууллагаар баталгаажуулсан барилгын анхны зураг төслийн дагуу орон сууцны талбайн хуваарилалтыг хийж “Орон сууц захиалагчтай хийх Хөрөнгө оруулалтын гэрээ”-г худалдан авагч нартай байгуулж байсан. Нэхэмжлэгч маргаан бүхий орон сууцыг 2008 онд манайхаас худалдаж авахаар тохиролцон төлбөрөө бүрэн төлж, 2011 оны 05 дугаар сард уг орон сууцыг улсын комисс хүлээн авсны дараа 2011 оны 06 дугаар сарын 28-нд байрандаа нүүж ороод, 2011 оны 08 дугаар сард өмчлөгч болсноос хойш байрны доголдлын талаар худалдагч талд гомдлын шаардлага огт гаргаж байгаагүй, 2009 онд шинээр мөрдөгдөж эхэлсэн “Орон сууцны барилгын доторх сууц талбай тооцох аргачлал”-ыг үндэслэн 95,3 м.кв талбайгаас 14,02 м.кв дутуу байна гээд 33 219 600 төгрөг гаргуулах нэхэмжлэлийн шаардлага гаргаж байгаа нь үндэслэлгүй. Тухайн үед мөрдөгдөж байсан журмын дагуу 95,3 м.кв талбайг худалдаж авсан тул нэхэмжлэлийн шаардлагыг хэрэгсэхгүй болгох үндэслэлтэй. Түүнчлэн талуудын хооронд байгуулж байсан 2008 оны 7 дугаар сарын 04-ний өдрийн “Орон сууц захиалагчтай хийх хөрөнгө оруулалтын гэрээ” нь Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлийн 243.1 дэх хэсэгт зааснаар дуусгавар болсон ба өнөөдрийг хүртэл худалдан авагч тал гэрээнээс татгалзаагүй. Өнгөрсөн хугацаанд м.кв дутуу байсан эсэхийг худалдан авагч тал мэдэх бүрэн боломжтой байсан тул гомдлын шаардлага гаргах хуульд заасан 6 сарын хугацаа өнгөрсөн гэжээ.

Хан-Уул дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн 2017 оны 04 дүгээр сарын 25-ны өдрийн 183/ШШ2017/00957 дугаар шийдвэрээр Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлийн 234.1, 254 дүгээр зүйлийн 254.6, 75 дугаар зүйлийн 75.2.1-д зааснаар нэхэмжлэгч Д.Эын хариуцагч “Ж Г Г” ХХК-д холбогдуулан гаргасан орон сууцын талбайн зөрүү 33 219 600 төгрөг гаргуулах тухай нэхэмжлэлийг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгож, Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 56 дугаар зүйлийн 56.1, Улсын тэмдэгтийн хураамжийн тухай хуулийн 7 дугаар зүйлийн 7.1.1-д зааснаар нэхэмжлэгчийн улсын тэмдэгтийн хураамжид урьдчилан төлсөн 389 048 төгрөгийг улсын төсвийн орлогод хэвээр үлдээж шийдвэрлэжээ.

Нийслэлийн Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн 2017 оны 07 дугаар сарын 17-ны өдрийн 1593 дугаар магадлалаар Хан-Уул дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн 2017 оны 04 дүгээр сарын 25-ны өдрийн 183/ШШ2017/00957 дугаар дүгээр шийдвэрийн тогтоох хэсгийн 1 дэх заалтын “Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлийн гэсний дараа “234.1” гэснийг “243.1” гэж өөрчилж, шийдвэрийн бусад заалтыг хэвээр үлдээж, Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 162 дугаар зүйлийн 162.4 дэх хэсэгт зааснаар давж заалдах журмаар гомдол гаргахад улсын тэмдэгтийн хураамжид төлсөн нэхэмжлэгчийн 389 048 төгрөгийг улсын төсвийн орлогод хэвээр үлдээж шийдвэрлэжээ.

Нэхэмжлэгч Д.Э хяналтын гомдолдоо: Д.Э миний бие “Ж Г Г” ХХК-тай 2008 оны 07 дугаар сарын 04-ний өдөр Баянзүрх дүүрэг, 18 дугаар хороо, 13 дугаар хороолол, Манлайбаатар Дамдинсүрэнгийн гудамж, 24б байр, 30 тоот, нийт 95,3 м.кв талбайтай 3 өрөө орон сууцыг захиалан 080704 тоот гэрээг харилцан тохиролцож хийсэн. Уг орон сууц нь 2009 онд ашиглалтанд орно гэж байсан боловч 2011 онд ашиглалтанд орсон. Байрыг анх захиалахад суурь нь тавигдсан буюу барилгын ажил явагдаж 1 давхар нь баригдаж байсан тул худалдах худалдан авах гэрээ байгуулагдсан. Гэрээний зорилго нь миний бие орон сууц худалдан авах, үл хөдлөх хөрөнгөтэй болох явдал юм. Улмаар байрыг 2011 онд хүлээн авсны дараа талбайн хэмжээг дутуу байгааг анзаарсан юм. Тухайн үед буюу 2012 онд энэ асуудлыг шалгуулахаар Шударга өрсөлдөөн хэрэглэгчийн төлөө газарт хандахад хариу өгөөгүй. Д.Э миний бие 2012 онд гадагшаа томилолтоор явсан. 2016 онд Монгол Улсад эргэж ирсэн юм. Мөн тухайн үед “Ж Г Г” ХХК-д мэдэгдсэн боловч хариу өгөөгүй бөгөөд манайхаас өөр айлууд гомдол гаргасан гэж дуулдаж байсан. Монгол Улсын Иргэний хуулийн 75 дугаар зүйлийн 75.2.2-т “үл хөдлөх эд хөрөнгөтэй холбоотой гэрээний үүрэгт шаардлага гаргах хөөн хэлэлцэх хугацаа зургаан жил” гэж заасан байна. Гэтэл давж заалдах шатны шүүх нь нэхэмжлэгчийн гаргасан гомдлыг “нэхэмжлэгч Д.Эын хариуцагч Жигүүр гранд гурпп ХХК-тай байгуулсан 2008 оны 07 дугаар сарын 04-ний өдрийн №080704 тоот Орон сууц захиалагчтай хийх хөрөнгө оруулалтын гэрээтэй холбоотой шаардлага гаргах хөөн хэлэлцэх хугацаа дууссан гэж үзэж түүний шүүхэд гаргасан нэхэмжлэлийг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгосон анхан шатны шүүхийн шийдвэр үндэслэлтэй байна гэж үзэн гомдлыг хангахгүй орхисон нь дээр дурдсан Иргэний хуулийн 75.2.2 дахь хэсгийг зөрчиж байгаа юм. Өөрөөр хэлбэл Үл хөдлөх эд хөрөнгөтэй холбоотой гэрээний хөөн хэлэлцэх хугацааг огт авч хэлэлцээгүй нь анхан шатны шүүх болон давж заалдах шатны шүүх хэрэглэх ёстой байсан хуулийг хэрэглээгүй гэж үзэж байна. Шүүх талуудын хооронд байгуулагдсан гэрээний зүйл нь юу вэ гэдгийг авч үзэхгүй байна. Гэрээний зүйл болон энэхүү хэрэг, маргааны зүйл нь үл хөдлөх хөрөнгө байхад тэрхүү үл хөдлөх эд хөрөнгөтэй холбогдох маргааны хөөн хэлэлцэх хугацааг маш нарийн тодорхой хуульчлан заасан байхад гомдлыг хангахгүй орхисон нь Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийг ноцтой зөрчиж байна. “Ж Г Г” ХХК-тай байгуулсан гэрээ нь Иргэний хуулийн дээрх зүйл заалтыг зөрчсөн байхад түүнийг хуулинд нийцүүлсэн нь мөн хуулийн үндэслэл болон бодит нөхцөл байдлыг харгалзан үзэлгүйгээр гомдлыг хангахгүй орхисонд гомдолтой байна. Мөн хариуцагч “Ж Г Г” ХХК нь учруулсан хохирол болох 33 219 600 төгрөгийн бодит хохирлоо өнөөдрийг хүртэл арилгаагүй байна. Мөн Иргэний хуулийн 76 дугаар зүйлийн 76.2-д “Хуульд өөрөөр заагаагүй бол шаардах эрх нь эрх зөрчигдсөн, эрх зөрчигдсөн тухай мэдсэн, эсхүл мэдэх ёстой байсан, түүнчлэн гомдлын шаардлага гаргах буюу баталгаат хугацаа тогтоосон бол гомдлын шаардлагын хариуг авсан буюу эдгээр хугацаа дууссан үеэс үүснэ” гэж заасан байна. Д.Э миний бие 2016 онд Монгол Улсад ирээд 2016 оны 11 дүгээр сарын 30-ны өдөр “Түмэд групп” ХХК-иар тус байрандаа хэмжилт хийлгэхэд 81.28 м.кв буюу анх гэрээгээр тохиролцсон талбайн хэмжээнээс 14,7 м.кв талбай дутуу гарсан. Ингээд орон сууцны талбай хэмжээ дутуу байсныг “Түмэд групп” ХХК-иар хэмжилт хийлгэж мэдмэгцээ “Ж Г Г” ХХК-д мэдэгдэж улмаар шүүхэд хандсан болно. Эд хөрөнгийн доголдлын талаар эрх зөрчигдсөн тухайгаа 2016 оны 11 дүгээр сарын 30-нд мэргэжлийн байгууллагаар хэмжилт хийлгэн мэдсэн байтал анхан шатны шүүхээс хөөн хэлэлцэх хугацаа дууссан гэдэг үндэслэлээр нэхэмжлэлийг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгосон нь үндэслэлгүй бөгөөд шаардах эрх үүссэн үеийг шүүх буруу тооцсон, хэрэгт цугларсан нотлох баримтыг тал бүрээс нь бодитойгоор, үнэн зөв, эргэлзээгүй талаас нь үнэлээгүй, хэрэглэх ёстой байсан хуулийг хэрэглээгүй, хуулийг буруу хэрэглэсэн гэж үзэж байна. Иймд 2017 оны 07 дугаар сарын 17-ны өдрийн 1593 дугаар Давж заалдах шатны шүүхийн магадлалыг хүчингүй болгож, нэхэмжлэлийн шаардлагыг хангаж, миний эрхийг хамгаалж өгнө үү гэжээ.

ХЯНАВАЛ:

Анхан шатны шүүх хэрэг хянан шийдвэрлэх ажиллагааг хуульд заасан журмын дагуу явуулж, зохигчдын хооронд үүссэн маргааны үйл баримтыг хэрэгт цугларсан нотлох баримтад үндэслэн дүгнэж, нэхэмжлэлийг хэрэгсэхгүй болгохдоо хэрэглэвэл зохих хуулийг зөв тайлбарлан хэрэглэсэн боловч хуулийн заалтыг алдаатай бичсэнийг давж заалдах шатны шүүх зөвтгөж өөрчилжээ.

Нэхэмжлэгч Д.Э нь хариуцагч “Ж Г Г” ХХКомпаниас орон сууцны талбайн дутуу үнэ 33 219 000 төгрөг нэхэмжилснийг, хариуцагч эс зөвшөөрч, “...нэхэмжлэл гаргах хуульд заасан хугацаа хэтэрсэн..” гэж маргасан байна.

Нэхэмжлэгч хяналтын гомдол гаргахдаа “...орон сууцны талбайн хэмжээ дутуу болох нь тогтоогдсон, үл хөдлөх хөрөнгөтэй холбоотой гэрээний талаар нэхэмжлэл гаргах хугацааг хуульд 6 жил гэж тогтоосон байхад шүүх хэрэглэх ёсгүй хуулийг хэрэглэсэн, шаардах эрх үүссэн үеийг шүүх зөв тодорхойлж чадаагүй...” гэсэн үндэслэл зааж, нэхэмжлэлийг хангаж өгөхийг хүсчээ.

Хяналтын шатны шүүхэд гаргасан нэхэмжлэгчийн гомдлыг хангах үндэслэл тогтоогдоогүй тул магадлалыг хэвээр үлдээх нь зүйтэй гэж шүүх бүрэлдэхүүн дүгнэв. 

Нэхэмжлэлийн үндэслэл болох 2008 оны 07 дугаар сарын 04-ний өдрийн гэрээг орон сууц худалдах, худалдан авах гэрээ гэж үзсэн шүүхийн дүгнэлт Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлийн 243.1-д нийцжээ. Гэрээг байгуулах үед орон сууцны 1 давхар нь баригдсан байсан, 2 жилийн дараа орон сууц ашиглалтад орсон, нэхэмжлэгч орон сууцыг 2011 онд хүлээн авсан байх ба талууд орон сууцыг хэрхэн барих, ажлыг ямар байдлаар гүйцэтгэх талаар тохиролцоогүй, харин уг орон сууцны үнийг тохирч, нэхэмжлэгч орон сууцны үнийг төлснөөс үзвэл тэдгээрийн хооронд худалдах худалдан авах гэрээ байгуулагдсан, орон сууц худалдах, худалдан авах хүсэл зориг байсан талаар гэрээний талууд маргаагүй байв.

Худалдах, худалдан авах гэрээгээр худалдагч нь биет байдлын доголдолгүй, эрхийн зөрчилгүй хөрөнгө, түүнтэй холбоотой баримт бичгийг худалдан авагчийн өмчлөлд шилжүүлэх буюу бараа бэлтгэн нийлүүлэх, худалдан авагч нь худалдагчид хэлэлцэн тохирсон үнийг төлж, худалдан авсан хөрөнгөө хүлээн авах үүргийг тус тус хүлээнэ.

Гэрээний дагуу “Ж Г Г” ХХКомпани ...95.3 м.кв талбай бүхий 3 өрөө орон сууцыг шилжүүлэх үүрэгтэй боловч 8.93 м.кв-аар дутуу хэмжээтэй 86.37 м.кв талбай бүхий орон сууцыг шилжүүлсэн үйл баримт тогтоогджээ.

Харин орон сууцны талбайн хэмжээ дутуу байгаа нь орон сууцыг доголдолтой гэж үзэх эсэхийг шүүх хуульд нийцүүлэн дүгнэж чадаагүй байна.

Иргэний хуулийн 251 дүгээр зүйлийн 251.3-т “Үүргийн гүйцэтгэлд ноцтой нөлөө үзүүлэхээргүй бол эд хөрөнгийн зарим хэсгийг дутуу шилжүүлсэн, эсхүл эд хөрөнгийн доголдолтой байсан ч түүнийг бүхэлд нь доголдолтой гэж үзэхгүй” гэж заажээ. Нэхэмжлэгч нь тухайн орон сууцыг зориулалтыг дагуу эзэмшиж, ашиглаж байгаа юм.

Нэхэмжлэгч нь баригдсан барилгаас тухайн орон сууцыг үзэж, уг сууцыг байгаа байдлаар нь сонгож авсан тул талбайн хэмжээ дутсан хэдий ч доголдолтой гэж үзэх үндэслэлгүй. Нөгөө талаар зохигчдын хооронд байгуулагдсан худалдах, худалдан авах гэрээнд орон сууцны хэмжээ нь гэрээний гол нөхцөл байсан гэж үзэх үндэслэл тогтоогдоогүй байна. Иймд гэрээний зүйл болох орон сууцыг доголдолтой гэж үзэх үндэслэлгүй юм.

Нэхэмжлэгч нь “...2011 онд орон сууцыг хүлээн авахдаа талбайн хэмжээг дутуу байгааг анзаарсан. 2012 онд энэ асуудлыг шалгуулахаар Шударга өрсөлдөөн хэрэглэгчийн төлөө газарт хандсан боловч хариу өгөөгүй, 2012 онд гадаад улс руу томилолтоор ажиллахаар явж 2016 онд эргэж ирсэн, энэ үеэс шаардах эрх үүссэн гэж тайлбарлажээ.

Гэрээний зүйл болох орон сууц доголдолгүй учир худалдан авагч буюу нэхэмжлэгчийн эрх зөрчигдөөгүй, доголдолтой холбоотой шаардах эрх үүсэхгүй тул нэхэмжлэл гаргах хөөн хэлэлцэх хугацааны талаарх хуулийн зохицуулалтыг хэрэглэх шаардлагагүй байна. Хэрэглэх ёсгүй хуулийг хэрэглэсэн гэх нэхэмжлэгчийн гомдол үндэслэлгүй гэж үзэв.

Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 176 дугаар зүйлийн 176.2.1 дэх хэсэгт заасныг удирдлага болгон ТОГТООХ НЬ:

1. Нийслэлийн Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн 2017 оны 07 дугаар сарын 17-ны өдрийн 1593 дугаар магадлалыг хэвээр үлдээж, нэхэмжлэгч Д.Эын гомдлыг хангахгүй орхисугай.

2. Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 57 дугаар зүйлийн 57.4-т зааснаар нэхэмжлэгч хяналтын шатны шүүхэд гомдол гаргахдаа улсын тэмдэгтийн хураамжид төлсөн 389 048 төгрөгийг улсын орлогод хэвээр үлдээсүгэй.

                   ТАНХИМЫН ТЭРГҮҮН                           Х.СОНИНБАЯР

             ШҮҮГЧ                                                     П.ЗОЛЗАЯА