2020        05          07

101/ШШ2020/01593

 

 

МОНГОЛ УЛСЫН НЭРИЙН ӨМНӨӨС

 

          

Баянзүрх дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн шүүгч Б.Мандалбаяр даргалж, тус шүүхийн шүүх хуралдааны танхимд хийсэн шүүх хуралдаанаар,

 

            Нэхэмжлэгч: С ХХК-ийн гаргасан,

 

            Хариуцагч: У-т холбогдох,

 

Орон сууцнаас албадан чөлөөлүүлэх тухай нэхэмжлэлтэй иргэний хэргийг хянан хэлэлцэв.

 

Шүүх хуралдаанд: Нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч У, А, хариуцагч У, шүүх хуралдааны нарийн бичгийн дарга М.Дорждэрэм нар оролцов.

 

ТОДОРХОЙЛОХ нь:

 

Нэхэмжлэгчээс тус шүүхэд гаргасан нэхэмжлэлдээ болон нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч нь шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа:

           

“Нэхэмжлэгч С ХХК нь Г ХХК -тай 2015 оны 10 дугаар сарын 12-ны өдөр бетон зуурмаг нийлүүлэх гэрээ байгуулж, тус компанид 2,800 м3 хэмжээтэй 150, 300, 350, 400 маркийн чанарын шаардлага хангасан бетон зуурмаг нийлүүлсэн. Талууд гэрээний 2.2-т зааснаар үнийн дүнгийн 50 хувийг бэлэн мөнгөөр, 50 хувийг орон сууц худалдан авах гэрээний дагуу захиалагчаас авах орон сууцны үнэд суутгахаар тохиролцсон.

 

Бид, гэрээний 2.3-т заасны дагуу захиалагчаас бартераар авч буй орон сууцны байршил, давхрыг сонгох эрхтэйгээр тохирч, ... орон сууцны зориулалттай байр гэж хүсэл зоригоо тодорхой илэрхийлсэн. Ингээд нэхэмжлэгч С ХХК нь *******,******* хаягт байрлах 62.27 м.кв талбайтай 2 өрөө орон сууцыг 136,994,000.00 төгрөгөөр тооцож авахаар болсон.

 

Г ХХК нь гэрээнд заасан үүргээ биелүүлж орон сууцыг нэхэмжлэгчийн  өмчлөлд шилжүүлсэн ба тус компаниас 2016 оны 09 дүгээр сарын 26-ны өдөр “Б” ХХК-нд т байрлах “Өргөө хотхон”-ны *******,*******од байрлах 62.27 м.кв талбайтай орон сууцыг шилжүүлэхийг зөвшөөрсөн. Үүний дагуу Б ХХК нь биднийг орон сууцны борлуулалтыг хариуцдаг “К” ХХК-тай холбож өгсөн.

 

Манай компани 2016 оны 10 дугаар сарын 10-ны өдөр дээрх компанитай орон сууц захиалах гэрээ байгуулж, *******,*******од байрлах 62,27 м.кв талбайтай орон сууцыг авахаар болж, 2016 оны 10 дугаар сарын 14-ний өдөр түлхүүрийг хүлээн авсан. Гэвч өмчлөх эрхийн гэрчилгээг олгох боломжгүй гэсэн шалтгааны улмаас орон сууцыг эдийн засгийн эргэлтэд оруулж чадаагүй. Бид, орон сууцны заслыг муутгахгүй байх үүднээс хаалгыг нь цоожлоод хүнд ашиглуулаагүй.

 

Гэтэл нэхэмжлэгч компанийн менежер Сыг 2019 оны 06 дугаар сард орон сууцыг шалгахаар очиход тус орон сууцны хаалгыг нугасаар нь авч солиод хариуцагч У нь гэр бүлийн хамт амьдарч байсан, түүнд байрыг чөлөөлөхийг шаардахад “би энэ орон сууцыг худалдан авсан” гэсэн тайлбар өгсөн байсан.

 

Хэрэгт авагдсан хариуцагч Уийн Дтэй байгуулсан орон сууц захиалан бариулах гэрээний шаардах эрхийг шилжүүлэх гэрээнд 4 дүгээр давхар гэж тодорхой заасан байхад хариуцагч нь*******т байдаг манай компанийн хууль ёсны өмчлөлийн орон сууцанд амьдарч байгааг хүлээн зөвшөөрөхгүй.

 

Иймд, Иргэний хуулийн 106 дугаар зүйлийн 106.1-д зааснаар хариуцагчийг уг орон сууцнаас албадан чөлөөлж өгнө үү” гэв.

 

Хариуцагчаас тус шүүхэд гаргасан хариу тайлбартаа болон шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа:

 

“Иргэн О 2012 оны 02 дугаар сарын 25-ны өдөр “Н” ХК-тай худалдах, худалдан авах тухай гэрээ байгуулж, уг компаниас 113,000,000.00 төгрөгийн төлбөрт “Ө” орон сууцны *******т 62.27 м.кв талбайтай орон сууцыг шилжүүлэн авахаар тохирсон байсан. Үүний дагуу 2012 оны 04 дүгээр сарын 15-ны өдөр орон сууц захиалах гэрээ байгуулж, “Н” ХК-иас “Ө” орон сууцны *******, 4 дүгээр давхар, хаягт орших 62.27 м.кв талбайтай 2 өрөө орон сууцыг О хүлээлгэн өгөхөөр үүрэг хүлээсэн байсан.

    

Гэвч миний бие О-с тухайн орон сууцыг аваагүй, харин түүний эхнэр Дөөс авсан юм. Энэ талаар “Н” ХК-иас орон сууцыг авах эрхийг 2019 оны 07 дугаар сарын 29-ний өдөр эхнэртээ шилжүүлсэн байсныг би үндэслэн Д-тэй 2019 оны 10 дугаар сарын 04-ний өдөр гэрээ байгуулж, тухайн орон сууцанд амьдарч байна.

 

Намайг тус орон сууцанд нүүж очиход хүмүүс байгаагүй, харин “Н” ХК-иас надад түлхүүрийг хүлээлгэн өгсөн учраас би хууль бусаар эзэмшээгүй тул нэхэмжлэлийг хүлээн зөвшөөрөхгүй байна” гэв.

Шүүх хуралдаанаар хэлэлцэгдсэн болон хэрэгт авагдсан бичгийн баримтуудыг шинжлэн судлаад    

ҮНДЭСЛЭХ нь:

 

 Нэхэмжлэгч “С” ХХК-иас хариуцагч Ут холбогдуулан орон сууцнаас албадан чөлөөлүүлэх тухай нэхэмжлэл гаргасан ба энэ хэрэгт шүүхээс 2019 оны 11 дүгээр сарын 01-ний өдөр иргэний хэрэг үүсгэж, хариуцагчид нэхэмжлэлийн хувийг гардуулж, зохигчдод хуульд заасан эрх, үүргийг тайлбарлаж, танилцуулсан байна.

 

Хэрэг хянан шийдвэрлэх ажиллагааны явцад тус шүүхийн 2020 оны 03 дугаар сарын 05-ны өдрийн 101/ШЗ2020/04584 тоот захирамжаар бие даасан шаардлага гаргаагүй гуравдагч этгээдээр Быг оролцуулж, түүнд шүүх хуралдааныг товыг мэдэгдсэн боловч тэрээр хүндэтгэн үзэх шалтгаангүйгээр хүрэлцэн ирээгүй.

 

Нэхэмжлэгчээс тус шүүхэд гаргасан нэхэмжлэлдээ болон нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч нар шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа “зохигчийн маргаж байгаа орон сууц нь нэхэмжлэгчийн өмч, уг орон сууцанд хариуцагчийг хууль бусаар амьдарч байгаа тул Иргэний хуулийн 106 дугаар зүйлийн 106.1-д зааснаар түүний хууль бус эзэмшлээс шаардаж байна” гэсэн.

 

Гэвч шүүх, хуралдаанаар хэлэлцэгдсэн бөгөөд хэрэгт авагдсан бичгийн баримтууд, талуудын тайлбарыг тус тус үндэслэн нэхэмжлэлийг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгож шийдвэрлэв.

 

1. Хэрэгт авагдсан болон шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар нэхэмжлэгч С ХХК нь 2015 оны 10 дугаар сарын 12-ны өдөр Г ХХК -тай бетон зуурмаг нийлүүлэх гэрээ байгуулж, тус компанид 150, 300, 350, 400 маркийн 2,800 куб метр хэмжээтэй бетон зуурмагийг худалдахаар тохиролцсон ба талууд уг гэрээгээр нийлүүлсэн бараа бүтээгдэхүүний төлбөрийн 50 хувийг мөнгөөр, 50 хувьд нь 1 м.кв талбайг 2,200,000.00 төгрөгөөр тооцож, орон сууц хүлээн авахаар болжээ /х.х-ийн 13-16 хуудас/.

 

Мөн нэхэмжлэгч нь 2016 оны 10 дугаар сарын 10-ны өдөр “К” ХХК-тай орон сууц захиалан бариулах гэрээ байгуулж, Баянзүрх дүүргийн нутаг дэвсгэрт баригдаж байсан “Ө” орон сууцны *******,*******,*******, хаягт байрлах 62.27 м.кв талбайтай орон сууцны өмчлөх эрхийг нийт 136,994,000.00 төгрөгөөр шилжүүлэн авахаар тохирсон байна /х.х-ийн 17-21 хуудас/.

 

Нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгчид шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа “захиалагч Г ХХК  нь 2015 оны 10 дугаар сарын 12-ны өдрийн бетон зуурмаг нийлүүлэх гэрээний төлбөрт нэхэмжлэгч “С” ХХК-нд 136,994,000.00 төгрөгийг төлөх ёстой байсан учир “Ө” орон сууцны борлуулалтыг хариуцдаг байсан “Б” ХХК-нд дээр дурдсан 62.27 м.кв талбайтай орон сууцыг манай компанид хүлээлгэн өгөх хүсэлт гаргаж, улмаар бид “К” ХХК-тай орон сууц захиалан бариулах гэрээг байгуулсан” гэсэн.

 

Шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар Г ХХК -иас 2016 оны 09 дүгээр сарын 26-ны өдөр “Б” ХХК-нд ,,,,*******, хаягт орших 62.27 м.кв талбайтай орон сууцыг нэхэмжлэгч “С” ХХК-нд хүлээлгэн өгөх албан бичгийг хүргүүлсэн бөгөөд “Б” ХХК-иас 2019 оны 07 дугаар сарын 10-ны өдөр болон 2019 оны 08 дугаар сарын 12-ны өдөр тус тус нэхэмжлэгч “С” ХХК-нд тухайн орон сууцны өмчлөх эрхийг шилжүүлэн гэдгээ мэдэгдсэн байна /х.х-ийн 22-24 хуудас/.

 

Тодруулбал, эдгээр албан тоотод дурдсанаар хэдийгээр зохигчдын маргаж байгаа 62.27 м.кв талбайтай орон сууцны өмчлөгч нь бие даасан шаардлага гаргаагүй гуравдагч этгээд Б мөн боловч түүнийг энэхүү орон сууцыг зээлдүүлэгч “К” ХХК-ийн зээлийн барьцаанд хураалгасан, тус банкнаас орон сууцыг бусдад худалдан борлуулах эрхийг “Б” ХХК-нд олгосон учраас ийнхүү нэхэмжлэгч “С” ХХК-нд шилжүүлэх эрхтэй гэжээ /х.х-ийн 90, 91 хуудас/.   

 

Монгол Улсын Үндсэн хуулийн 16 дугаар зүйлийн 3 дахь хэсэгт “иргэн хөдлөх, үл хөдлөх хөрөнгө шударгаар олж авах, эзэмших, өмчлөх, өв залгамжлуулах эрхтэй” гэж, мөн Иргэний хуулийн 83 дугаар зүйлийн 83.1-д “Аливаа этгээд нь хуулиар хориглоогүй, нийтээр хүлээн зөвшөөрсөн зан суртахууны хэм хэмжээнд харшлахгүйгээр эдийн баялаг болох эд юмс болон эдийн бус баялаг болох оюуны үнэт зүйлс, эрхийг олж авч болох бөгөөд энэ тохиолдолд дээрх баялаг нь хөрөнгө болно” гэж заасан.

 

Тайлбарлавал, тухайн этгээд эд хөрөнгийг тодорхой гэрээ болон хуульд заасан үндэслэлээр олж авсан тохиолдолд түүнд эд хөрөнгийг өмчлөх, эзэмших, ашиглах буюу захиран зарцуулах эрх үүснэ. Гэвч Иргэний хуулийн 110 дугаар зүйлийн 110.1-д “Үл хөдлөх эд хөрөнгө өмчлөх эрх хэлцлийн үндсэн дээр нэг этгээдээс нөгөөд шилжиж байгаа бол уг хэлцлийг үл хөдлөх эд хөрөнгийн бүртгэлийн газар бүртгүүлснээр өмчлөх эрх шинэ өмчлөгчид үүсэж, өмнөх өмчлөгчийн өмчлөх эрх дуусгавар болно” гэж заажээ.

 

Өөрөөр хэлбэл, энэ хуулийн 84 дүгээр зүйлийн 84.3-д заасан үл хөдлөх хөрөнгийн өмчлөх эрхийг Улсын бүртгэлийн ерөнхий хуулийн 8 дугаар зүйл, Эд хөрөнгийн эрхийн улсын бүртгэлийн тухай хуулийн 11 дүгээр зүйлд тус тус зааснаар эрх бүхий байгууллагад тийнхүү бүртгүүлснээр шинэ өмчлөгчийн өмчлөх эрх үүсэх учиртай.

 

Нөгөө талаар Иргэний хуулийн 91 дүгээр зүйлийн 91.1-д “Гуравдагч этгээдийн хувьд эд хөрөнгө эзэмшигч нь тухайн эд хөрөнгийн өмчлөгч гэж тооцогдоно” гэж заасан боловч уг зохицуулалтыг 91.2.1-д “эд хөрөнгийг өмчлөх эрх улсын бүртгэлд үндэслэсэн бол” хамаарахгүй гэж хязгаарласан. Тодруулбал, хэн нэгэн этгээд /“Б” ХХК, “К” ХХК/ үл хөдлөх хөрөнгийг эзэмшиж байгаа тохиолдолд түүнийг өмчлөгч гэж үзэхгүй бөгөөд энэ хуулийн 183 дугаар зүйлийн 183.1-д зааснаар бүртгэл үнэн зөв байх зарчмын хүрээнд гагцхүү улсын бүртгэлд бүртгэгдсэн этгээдийг өмчлөгч хэмээн тооцно.    

 

Гэтэл шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар нэхэмжлэгч “С” ХХК-ийг Г ХХК  болон “К” ХХК-тай тухайн гэрээ, хэлэлцээрийг байгуулж байх цаг хугацаанд талуудын маргаж байгаа орон сууцны өмчлөгчөөр бие даасан шаардлага гаргаагүй гуравдагч этгээд Б бүртгэлтэй байсан, мөн үүргийн гүйцэтгэлийг хангах замаар түүний өмчлөх эрх дуусгавар болсон гэх бүртгэл байхгүй, нэхэмжлэгч нь түүнтэй гэрээ, хэлэлцээр байгуулан улсын бүртгэлд бүртгүүлж, өмчлөх эрхийг шилжүүлэн аваагүй байх тул нэхэмжлэгчийг өмчлөгч гэж шууд дүгнэх боломжгүй байна.

 

Иймд, Иргэний хуулийн 106 дугаар зүйлийн 106.1-д “Өмчлөгч хөрөнгөө бусдын хууль бус эзэмшлээс шаардах эрхтэй” гэж зааснаар нэхэмжлэгч С ХХК нь өмчлөгч биш тул өмчлөгчийн хувьд энэхүү нэхэмжлэлийг гаргах эрхгүй.

 

Харин нэхэмжлэгч С ХХК нь Г ХХК -тай байгуулсан бетон зуурмаг нийлүүлэх гэрээний дагуу авах ёстой 136,994,000.00 төгрөгийн авлагадаа эрх бүхий этгээдээс 62.27 м.кв талбайтай орон сууцны өмчлөх эрхийг шилжүүлэн авахаар тохиролцсон бол тус компанийг Иргэний хуулийн 90 дүгээр зүйлийн 90.1-д “Хөрөнгийг хууль ёсоор эзэмшиж байгаа буюу түүнийг эзэмших эрхтэй болох нь тодорхой байгаа этгээдийг шударга эзэмшигч гэнэ” гэж заасны дагуу шударга эзэмшигч гэж үзэж болно.

 

Энэ тохиолдолд нэхэмжлэгч нь уг хуулийн 92 дугаар зүйлийн 92.1-д “Шударга эзэмшигчийн эд хөрөнгө түүний эзэмшилд нь байгаа боловч эзэмших, ашиглах эрхээ хэрэгжүүлэхэд хэн нэгэн этгээд саад болж байвал уг саадыг арилгуулахаар өмчлөгчийн нэгэн адил шаардах эрхтэй” гэж зааснаар хууль бус эзэмшигчээс хөрөнгийг шаардах эрхтэй.

 

Гэвч хэрэгт авагдсан болон шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар “Ө” орон сууцны *******,*******,*******, хаягт байрлах 62.27 м.кв талбайтай орон сууцны өмчлөгчөөр Б гэж этгээд бүртгэлтэй хэвээр, нэхэмжлэгч С ХХК болон Б нарын хооронд өмчлөх эрхийг шилжүүлэх талаар гэрээ, хэлэлцээр байгуулаагүй байна.

 

1. Шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар иргэн О 2012 оны 02 дугаар сарын 25-ны өдөр “Н” ХК-тай бараа бүтээгдэхүүн худалдах, худалдан авах тухай гэрээ байгуулж, уг компаниас 113,000,000.00 төгрөгийн төлбөрт “Ө” орон сууцны *******т 62.27 м.кв талбайтай орон сууцыг шилжүүлэн авахаар тохирч, улмаар талууд 2012 оны 04 дүгээр сарын 15-ны өдөр орон сууц захиалах гэрээ байгуулж, “Н” ХК нь “Ө” орон сууцны *******, 4 дүгээр давхар, хаягт орших 62.27 м.кв талбайтай 2 өрөө орон сууцыг О хүлээлгэн өгөх үүрэг хүлээжээ /х.х-ийн 36-42 хуудас/.

    

Гэвч О тухайн орон сууцыг “Н” ХК-иас шаардах эрхээ 2019 оны 07 дугаар сарын 29-ний өдөр Д-д шилжүүлсэн байна. Тодруулбал, Иргэний хуулийн 123 дугаар зүйлийн 123.2-т “Хууль, гэрээ буюу үүргийн мөн чанарт харшлахгүй бол шаардах эрх эзэмшигч нь гуравдагч этгээдтэй байгуулсан гэрээний үндсэн дээр үүрэг гүйцэтгэгчийн зөвшөөрөлгүйгээр шаардах эрхээ шилжүүлж болно” гэж зааснаар О-ийн “Н” ХК-иас 62.27 м.кв талбайтай 2 өрөө орон сууцыг шаардах эрхийг Д өөртөө шилжүүлэн авсан байна /х.х-ийн 43 хуудас/.

 

Ингээд Д 2019 оны 08 дугаар сарын 15-ны өдөр Н ХК-тай орон сууц захиалгын гэрээ байгуулж, “Ө” орон сууцны *******,*******,*******, хаягт байрлах 62.27 м.кв талбайтай 2 өрөө орон сууцны өмчлөх эрхийг шилжүүлэн авахаар тохирсон боловч уг орон сууцыг 2019 оны 10 дугаар сарын 04-ний өдөр хариуцагч Ут 130,767,000.00 төгрөгөөр худалджээ /х.х-ийн 44-48 хуудас/.

Гэтэл нэхэмжлэгчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгчид шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа “хариуцагч У болон Д нарын хооронд байгуулсан орон сууц захиалгын эрх шилжүүлэх гэрээнд “Ө” орон сууцны *******, 4 дүгээр давхар, хаягт байрлах 62.27 м.кв талбайтай 2 өрөө орон сууц гэсэн байхад хариуцагчийг*******т хууль бусаар амьдарч байна” гэж маргасан.

 

Гэвч шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар О нь Н ХК-иас 113,000,000.00 төгрөгийн авлагатай байсан, уг авлагадаа 62.27 м.кв талбайтай орон сууцыг авахаар тохирсон ба тухайн орон сууцыг шаардах эрхийг Огээс Дд, түүнээс хариуцагч Ут тус тус шилжсэн байгаа тул хариуцагч Уийг давхар андуурсан буюу О, Н ХК болон Д нарын гэрээнд зааснаас өөр орон сууцыг эзэмшиж байна гэж үзэх үндэслэлгүй байна.

 

Тодруулбал, О нь өөрт байгаа орон сууц авах шаардах эрхээ шилжүүлсэн бөгөөд Н ХК-нд ийм өглөг байсан учраас Дтэй орон сууц захиалан бариулах гэрээ байгуулсан, хариуцагчийн уг орон сууцанд амьдрах болсон үндэслэл нь тэдгээрийн хооронд байгуулсан гэрээ, хэлэлцээр болох нь тогтоогдож байна. 

 

Түүнчлэн хэрэгт авагдсан болон шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар Н ХК нь Баянзүрх дүүргийнны нутаг дэвсгэрт 12 давхар, 58 автомашины дулаан зогсоолтой 54 айлын орон сууцыг барьсан ажил гүйцэтгэгч этгээдээс гадна уг барилгын өмчлөгчөөр 2014 оны 11 дүгээр сарын 18-ны өдөр хүртэл бүртгэлтэй байжээ /х.х-ийн 60-62, 90, 92 хуудас/.

 

Өөрөөр хэлбэл, нэхэмжлэгч “С” ХХК-ийг Г ХХК  болон “К” ХХК нартай гэрээ, хэлэлцээрийг байгуулахаас өмнө Н ХК нь тухайн орон сууц /дуусаагүй барилга/-ны өмчлөгч байсан бөгөөд хариуцагч У нь барилгыг барьсан ажил гүйцэтгэгч буюу өмчлөгчөөс орон сууцыг худалдан авахаар тохирсон Огийн шаардах эрхийг шилжүүлэн авсан тул тэрбээр Иргэний хуулийн 90 дүгээр зүйлийн 90.1-д “Хөрөнгийг хууль ёсоор эзэмшиж байгаа буюу түүнийг эзэмших эрхтэй болох нь тодорхой байгаа этгээдийг шударга эзэмшигч гэнэ” гэж зааснаар шударга эзэмшигч юм.

 

Иймээс хариуцагчийг тус хуулийн 106 дугаар зүйлийн 106.1-д заасан хууль бус эзэмшигч гэж тооцохгүй ба нэг талаас нэхэмжлэгч С ХХК нь зохигчдын маргаж байгаа орон сууцыг өмчлөгч Бад зээл олгосон үүрэг гүйцэтгүүлэгч буюу зээлдүүлэгч “Капитал банк”-ийн зөвшөөрсөн эрх бүхий этгээдтэй холбогдох гэрээг байгуулсан тул өмчлөгч гэж маргасан боловч нөгөө талаас хариуцагч У нь тухайн барилгыг барьсан ажил гүйцэтгэгч Н ХК-тай орон сууц захиалан бариулах гэрээ байгуулсан О /Д/-гийн шаардах эрхийг шилжүүлэн авсан тул хууль бус эзэмшигч биш болно.

 

Энэ тохиолдолд Иргэний хуулийн 93 дугаар зүйлйин 93.1-д “Эд хөрөнгийг хууль ёсны эзэмшигчээс шаардаж болохгүй” гэсэн зарчим үйлчлэх тул шударга эзэмшигч Уийг орон сууцнаас албадан гаргах боломжгүй. Иймд, шүүхээс дээр дурдсаныг тус тус нэгтгэн дүгнээд нэхэмжлэлийг хэрэгсэхгүй болгож шийдвэрлэв.

 

Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 115 дугаар зүйлийн 115.1, 115.2.3, 116, 118 дугаар зүйлд заасныг тус тус удирдлага болгон

 

ТОГТООХ нь:

 

1. Иргэний хуулийн 106 дугаар зүйлийн 106.1-д заасан үндэслэл тогтоогдохгүй байх тул нэхэмжлэгч “С” ХХК-ийн гаргасан хариуцагч Ут холбогдох ... тоот хаягт орших 62.27 м.кв талбайтай 2 өрөө орон сууцнаас албадан чөлөөлүүлэх тухай нэхэмжлэлийг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгосугай.   

 

1. Улсын тэмдэгтийн хураамжийн тухай хуулийн 7 дугаар зүйлийн 7.1.2, Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 56 дугаар зүйлийн 56.1, 60 дугаар зүйлийн 60.1-д тус тус зааснаар нэхэмжлэгчийн улсын тэмдэгтийн хураамжид төлсөн 70,200.00 төгрөгийг улсын төсөвт хэвээр үлдээсүгэй.

 

1. Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 120 дугаар зүйлийн 120.2-т зааснаар зохигч, тэдгээрийн төлөөлөгч, өмгөөлөгч шийдвэрийг эс зөвшөөрвөл шийдвэрийг гардан авсан өдрөөс хойш давж заалдах журмаар 14 хоногийн дотор Нийслэлийн Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхэд гомдол гаргах эрхтэй бөгөөд мөн хуулийн 119 дүгээр зүйлийн 119.4, 119.7-д зааснаар шийдвэрийг гардаж авах үүргээ биелүүлээгүй нь давж заалдах журмаар гомдол гаргах хугацааг тоолоход саад болохгүйг дурдсугай.

 

 

 

 

ДАРГАЛАГЧ ШҮҮГЧ                                  Б.МАНДАЛБАЯР