М-ыннэхэмжлэлтэй

иргэний хэргийн тухай

          Монгол Улсын Дээд шүүхийн шүүгч Б.Ундрах даргалж, шүүгч Г.Алтанчимэг, П.Золзаяа, Д.Цолмон, Х.Эрдэнэсувд нарын бүрэлдэхүүнтэй тус шүүхийн танхимд хийсэн шүүх хуралдаанаар      

            Чингэлтэй дүүргийн иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн

            2018 оны 01 дүгээр сарын 02-ны өдрийн 182/ШШ2018/00016 дугаар шийдвэр,

            Нийслэлийн Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн

            2018 оны 03 дугаар сарын 14-ний өдрийн 690 дүгээр магадлалтай,                                                                М-ыннэхэмжлэлтэй,

           “М” ХХК-д холбогдох

          Худалдаа үйлчилгээний талбайн м.кв-ын зөрүүд илүү төлсөн 65,487,192 төгрөг гаргуулах, 403 тоот худалдаа, үйлчилгээний талбайн өмчлөх эрхийн гэрчилгээг гаргуулахыг даалгах тухай нэхэмжлэлтэй иргэний хэргийг

            Нэхэмжлэгчийн хяналтын журмаар гаргасан гомдлыг үндэслэн

            Шүүгч Д.Цолмонгийн илтгэснээр хянан хэлэлцэв.

     Шүүх хуралдаанд: нэхэмжлэгчийн өмгөөлөгч Р.Эрдэнэсүрэн, хариуцагчийн өмгөөлөгч Э.Уянгасайхан, нарийн бичгийн дарга Э.Боролдой нар оролцов.

            Нэхэмжлэгчийн шүүхэд гаргасан нэхэмжлэл болон шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбарт: Миний бие “М” ХХК-ийн Чингэлтэй дүүргийн 3 дугаар хорооны нутаг дэвсгэрт баригдах Пийс Товер оффис үйлчилгээний зориулалттай барилгаас 58.47 м.кв талбайг 1 м.кв-ыг нь 3150 ам.доллараар тооцон захиалж, “М” ХХК барилгыг 2012 оны 1 дүгээр улиралд багтаан хөрөнгө оруулагчид хүлээлгэн өгөх, миний бие гэрээнд заасан хуваарийн дагуу нийт 184,180.5 ам.долларыг төлөх нөхцөлтэйгөөр 2011 оны 09 сарын 30-ны өдөр Худалдаа үйлчилгээний барилгын захиалагчтай хийх хөрөнгө оруулалтын гэрээг байгуулсан бөгөөд үйлчилгээний талбайн төлбөрийг гэрээнд заасан хуваарийн дагуу “М” ХХК-д бүрэн төлсөн. Хариуцагч нь уг барилгыг 2012 оны 1 дүгээр улиралд багтаан захиалагчид хүлээлгэн өгөх гэрээгээр хүлээсэн үүргээ хугацаандаа биелүүлээгүй бөгөөд гэрээнд заасан хугацаанаас 2 жилийн дараа буюу 2014 оны 2 дугаар улиралд хүлээлгэж өгсөн. Миний хувьд 4 дүгээр давхрын №3С буюу нийт 58.47 м.кв талбайг хүлээн авсан гэж бодож байсан боловч үйлчилгээний талбайн хэмжилт хийсэн “Голден морган констракшн” ХХК-ийн 2016 оны 02 сарын 03-ны өдрийн дүгнэлтээр үйлчилгээний нийт талбайн хэмжээ 48.87 м.кв болох нь тогтоогдсон. “Голден морган констракшн” ХХК-ийн хийсэн энэхүү хэмжилтээр би м.кв-ын зөрүүд 30,240 ам.долларыг “М” ХХК-д илүү төлсөн байна. Ийм учраас “М” ХХК-иас м.кв-ын зөрүүд илүү төлсөн 65,487,192 төгрөгийг гаргуулж, Пийс тауэр оффис, үйлчилгээний зориулалттай барилгын 4 давхрын 403 тоот худалдаа, үйлчилгээний талбайн өмчлөх эрхийн гэрчилгээг 48.60 м.кв талбайтайгаар миний нэр дээр гаргуулахыг хариуцагчид даалгаж өгнө үү гэжээ.

Хариуцагч байгууллагын шүүхэд гаргасан тайлбар болон итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч Б.Гүнжээгийн шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбарт: Бид гэрээний дагуу талбайгаа хүлээлгэн өгсөн. Монгол Улсад үйлчилгээний талбай хэмжих стандарт байдаггүй. Орон сууцны талбай хэмждэг стандартаар үйлчилгээний талбайг хэмжсэн дүгнэлтийг хүлээн зөвшөөрөхгүй. Пийс тауэр худалдааны төвийн барилга 2012 онд бүрэн баригдаж дууссан бөгөөд 2013 онд Улсын комисс барилгыг хүлээн авсан. Талуудын хооронд Худалдах, худалдан авах гэрээ байгуулагдсан бөгөөд нэхэмжлэгчийн гэрээний доголдлын талаар шаардлага гаргах хугацаа дууссан учраас м.кв-ын зөрүүд илүү төлсөн гэх 65,487,192 төгрөг гаргуулах шаардлагыг хүлээн зөвшөөрөхгүй тул хэрэгсэхгүй болгож өгнө үү. Харин 403 тоот худалдаа, үйлчилгээний талбайн төлбөрийг нэхэмжлэгч бүрэн төлсөн учраас гэрээнд заасны дагуу 58.47 м.кв талбайтайгаар гаргаж өгнө гэжээ.                                       

Чингэлтэй дүүргийн иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 01 дүгээр сарын 02-ны өдрийн 182/ШШ2018/00016 дугаар шийдвэрээр: Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлийн 243.1, 255 дугаар зүйлийн 255.1, 255.1.1-д зааснаар Чингэлтэй дүүргийн 3 дугаар хорооны нутаг дэвсгэрт байрлах Пийс тауэрын оффис, үйлчилгээний зориулалттай барилгын 4 дүгээр давхрын 3С тоот талбайн өмчлөх эрхийн гэрчилгээг 48.60 м.кв талбайн хэмжээтэйгээр нэхэмжлэгчид гаргуулж өгөхийг хариуцагчид даалгаж, хариуцагч “М” ХХК-иас талбайн м.кв-ийн зөрүүд илүү төлсөн 65,487,192 төгрөг гаргуулахыг хүссэн М-ыннэхэмжлэлийн шаардлагыг хэрэгсэхгүй болгож, Улсын тэмдэгтийн хураамжийн тухай хуулийн 7 дугаар зүйлийн 7.1.1, Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 56 дугаар зүйлийн 56.2, 57 дугаар зүйлийн 57.2, 60 дугаар зүйлийн 60.1 дэх хэсэгт зааснаар нэхэмжлэгчээс улсын тэмдэгтийн хураамжид төлсөн 599,422 төгрөгийг улсын төсвийн орлогод хэвээр үлдээж, хариуцагч “М” ХХК-иас 70,200 төгрөгийг гаргуулж нэхэмжлэгчид олгож шийдвэрлэжээ.                               

Нийслэлийн Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн 2018 оны 03 дугаар сарын 14-ний өдрийн 690 дүгээр магадлалаар: Чингэлтэй дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 01 дүгээр сарын 02-ны өдрийн 182/ШШ2018/00016 дугаар шийдвэрийг хэвээр үлдээж, нэхэмжлэгчийн гаргасан давж заалдах гомдлыг хангахгүй орхиж шийдвэрлэжээ.

Нэхэмжлэгчийн хяналтын журмаар гаргасан гомдолд: Чингэлтэй дүүргийн иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 182/ШШ2018/00016 дугаар шийдвэр, Нийслэлийн иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн 2018 оны 690 дүгээр магадлалыг дараах үндэслэлээр эс зөвшөөрч хяналтын журмаар гомдол гаргаж байна.

Шүүх хуулийг зөв тайлбарлан хэрэглэж чадаагүй. Мболон “М” ХХК-ийн хооронд 2011 оны 09 сарын 30-ны өдөр “Худалдаа үйлчилгээний барилгын захиалагчтай хийх хөрөнгө оруулалтын 11/09/30 тоот гэрээ” байгуулагдсан. Ажил гүйцэтгэгч буюу “М” ХХК нь гэрээний зүйл болох эд хөрөнгийг гэрээнд заасан тоо, хэмжээ, чанарт нийцүүлэн захиалагчид шилжүүлэх үүргээ бүрэн биелүүлээгүй тул нэхэмжлэгч Иргэний хуулийн 352 дугаар зүйлийн 352.2.3-т заасны дагуу доголдлын улмаас ажлын үр дүнгийн үнэ нь буурсан хэмжээнд хувь тэнцүүлэн ажил гүйцэтгэгчид төлбөл зохих хөлсийг бууруулахаар шаардах эрхтэй. Гэрээний зүйл нь ашиглалтад орсон, бэлэн болсон талбай бус, харин ирээдүйд бий болох эд хөрөнгө буюу ажлын үр дүн байх бөгөөд гэрээний агуулгаас үзэхэд зохигчдын хооронд Иргэний хуулийн 343 дугаар зүйлийн 343.1 дэх хэсэгт заасан ажил гүйцэтгэх гэрээ байгуулагдсан гэж үзэх үндэслэлтэй. Гэтэл анхан шатны шүүх гэрээний зүйл болох оффис, үйлчилгээний зориулалт бүхий талбай нь гэрээ байгуулагдах үед бий болсон, биет байдлын болон эрхийн тодорхой шинж тэмдэгтэй хөрөнгө байснаас үзэхэд зохигч талуудын хооронд байгуулагдсан гэрээ нь Худалдах, худалдан авах гэрээний шинжийг илүү агуулж байх тул Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлийн 243.1-д заасан гэрээ байгуулагдсан гэж талуудын хооронд үүссэн эрх зүйн маргаантай харилцааг буруу тодорхойлсон.

Нэхэмжлэгч гэрээний зүйлийн доголдол буюу үйлчилгээний талбайн хэмжээ дутуу байсантай холбоотойгоор илүү төлсөн төлбөрийг буцаан шаардсан ба хариуцагч тал ийнхүү шаардах эрхтэй эсэхээр маргасныг худалдах, худалдан авах гэрээний зохицуулалтад хамааруулан шийдвэрлэх нь үндэслэлтэй гэж талуудын хооронд үүссэн харилцааны талаар ерөнхийлөн дүгнэснээс үзэхэд анхан шатны шүүхийн гаргасан алдааны талаар давж заалдах шатны шүүх эрх зүйн үндэслэл бүхий дүгнэлт хийж чадаагүй гэж үзэхээр байна.

Хөөн хэлэлцэх хугацаа хэтэрсэн эсэх тухайд: Талуудын хооронд үүссэн эрх зүйн харилцааг буруу тодорхойлсны улмаас шүүхийн шийдвэр хууль ёсны бөгөөд үндэслэл бүхий байх хуулийн шаардлагыг хангахгүйн дээр хөөн хэлэлцэх хугацаа буруу тодорхойлогдох нөхцөл бүрдсэн. Анхан шатны шүүх нэхэмжлэлийн шаардлагаас 65,487,192 төгрөг гаргуулах шаардлагыг хэрэгсэхгүй болгохдоо Иргэний хуулийн 254 дүгээр зүйлийн 254.6 дахь заалтыг үндэслэл болгож нэхэмжлэгчийг шаардлага гаргах эрхээ алдсан гэж үзсэн нь үндэслэлгүй юм. Иргэний хуулийн 254 дүгээр зүйлийн 254.6 дахь зохицуулалтаас үзэхэд гомдлын шаардлага гаргах хугацааг тодорхойлоход 1/ баталгаат хугацаа тогтоосон бол баталгаат хугацааны дотор, 2/ эд хөрөнгийг өмчлөх эрхийг шилжүүлэн авснаас хойш 6 сарын дотор шаардлага гаргах эрхтэй байна. Хуулийн дээрх зохицуулалтаас үзэхэд хөөн хэлэлцэх хугацаатай холбоотой дүгнэлтийг хийхдээ шүүх Иргэний хуулийн 254 дүгээр зүйлийн 254.6-д заасан зохицуулалтыг буруу тайлбарлаж “гомдлын шаардлага гаргах хугацаа”, “шүүхэд нэхэмжлэл гаргах хөөн хэлэлцэх хугацаа” гэсэн эрх зүйн хоёр өөр ойлголтыг зааглан ялгалгүй алдаатай дүгнэлт хийж, Иргэний хуулийн 76 дугаар зүйлийн 76.2-т заасан хөөн хэлэлцэх хугацаа тоолох журмыг зөрчснийг давж заалдах шатны шүүх зөвтгөж чадаагүй. Хариуцагчийн зүгээс худалдаа үйлчилгээний талбайг нэхэмжлэгчид актаар хүлээлгэж өгөөгүй, М-ынхувьд уг талбайг хүлээн авснаас хойш 2 сарын дотор талбайн хэмжилтийг хамтарч хийлгэх талаар “М” ХХК-д амаар болон бичгээр хүсэлт гаргасан, хариу ирүүлээгүй тул өөрөө санаачилгаараа хэмжилт хийх эрх бүхий этгээдээр хэмжилтийг хийлгэж, улмаар шүүхэд нэхэмжлэл гаргасан болох нь хавтаст хэрэгт авагдсан баримтаар нотлогддог. Иймд нэхэмжлэгчийг гомдлын шаардлага гаргах хугацааг хэтрүүлсэн гэж үзэх үндэслэлгүй бөгөөд анхан шатны шүүх Иргэний хуулийн 254 дүгээр зүйлийн 254.6-д заасан худалдан авагчийн гомдлын шаардлага гаргах 6 сарын хугацаа өнгөрсөн явдлыг шүүхэд нэхэмжлэл гаргах хөөн хэлэлцэх хугацаа хэтэрсэн гэж дүгнэснээр хууль хэрэглээний ноцтой алдаа гаргасан. Анхан шатны шүүхийн дүгнэлтийг хэрэгт цугларсан нотлох баримтад үндэслэн харьцуулан судлах замаар зөв, буруугийн талаар хууль зүйн үндэслэлтэй дүгнэлт хийгээгүйгээс шүүхийн шийдвэр хууль ёсны бөгөөд үндэслэл бүхий байх шаардлагыг зөрчжээ. Иймд шүүх Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 40 дүгэЫэр зүйлийн 40.1, 40.2 дахь хэсэгт зааснаар хэрэгт цугларсан нотлох баримтыг тухайн хэрэгт ач холбогдолтой, үнэн зөв, эргэлзээгүй талаас нь тал бүрээс нь бодитойгоор харьцуулан үзсэний үндсэн дээр үнэлэх үндсэн шаардлагыг хангаагүй байна.

Давж заалдах шатны шүүхийн магадлал мөн чанартаа анхан шатны шүүхийн шийдвэрийн дүгнэлтийг давтан хуулах байдалтай бичигдсэнээс үзэхэд давж заалдах шатны шүүх өөрийн бүрэн эрхэд хамааралтай асуудлыг шийдвэрлээгүй гэж үзэхээр байна. Иргэний хуулийн 110 дугаар зүйлийн 110.1-д зааснаар Үл хөдлөх эд хөрөнгө өмчлөх эрх уг эрхийг улсын бүртгэлд бүртгүүлснээр үүсдэг. Гэтэл хариуцагч “М” ХХК-ийн ажлын хариуцлагагүй байдлын улмаас өнөөдрийг хүртэл өмчлөх эрхээ хэрэгжүүлж чадаагүй нэхэмжлэгчийн эрх ашгийг огт харгалзаж үзэлгүй, Иргэний хуулийн 112 дугаар зүйлийн 112.1 дэх заасан “Талууд шилжүүлж байгаа эд хөрөнгийн үнийг бүрэн төлснөөр тухайн эд хөрөнгийг өмчлөх эрх шилжинэ гэж тохиролцсон бол ийнхүү үнийг бүрэн төлснөөр өмчлөх эрх шинэ өмчлөгчид шилжинэ” гэх хөдлөх эд хөрөнгөд хамааралтай зохицуулалтыг Үл хөдлөх эд хөрөнгөд хамааруулан хуулийг буруу тайлбарлан хэрэглэжээ. Иргэний хуулийн 254 дүгээр зүйлийн 254.6-д “...тухайн эд хөрөнгийг өмчлөх эрхийг шилжүүлэн авснаас хойш зургаан сарын дотор доголдлыг илрүүлсэн худалдан авагч шаардлага эрхтэй” гэж заасан атал шүүх эд хөрөнгө хүлээж авснаас хойш 6 сарын дотор гомдлын шаардлага гаргаагүй гэсэн алдаатай дүгнэлтийг хийсэн. Өмчлөх эрхийг Улсын бүртгэлийн газарт бүртгүүлэхийн тулд хариуцагчийн зүгээс нэхэмжлэгчийг ямар хэмжээтэй талбайг шилжүүлэн авч байгаа болон уг талбайн үнэд төлбөрийг бүрэн төлсөн эсэхийг үндэслэж улсын бүртгэл хийгддэг. Улсын бүртгэлийг үндэслэж нэхэмжлэгчийн гомдол гаргах эрхтэй талаар хуулиар тодорхой зохицуулсан талаар гаргасан нэхэмжлэгчийн гомдлын үндэслэлд давж заалдах шатны шүүх дүгнэлт хийлгүй орхигдуулсан байна. Хэрэгт авагдсан бичгийн баримтаар нэхэмжлэгч М.Янжиндуламыг “Реасе Тоwег" оффис, үйлчилгээний зориулалттай барилгын №ЗС /одоогийн 403 тоот/, нийт 58.47 м.кв талбайн өмчлөх эрхийн гэрчилгээг гаргуулахтай холбоотой баримтыг хариуцагч гаргаж өгөөгүйгээс өнөөдрийг хүртэл өмчлөх эрхээ хэрэгжүүлж чадахгүй байгаа болох нь тогтоогдож байх бөгөөд шүүхэд 2016 оны 08 сарын 02-ны өдөр нэхэмжлэл гаргасан нь Иргэний хуулийн 349 дүгээр зүйлийн 349.1 дэх хэсэгт заасан хугацааг зөрчөөгүй, ажлын үр дүнг хүлээж авах үед түүний доголдлыг захиалагч мэдэж байсан гэх буюу нэхэмжлэгч шаардах эрхээ алдсан гэж үзэх үндэслэлгүй юм. Дээрх үндэслэлээр Чингэлтэй дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 182/ШШ2018/00016 дугаар шийдвэр, Нийслэлийн иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн 2018 оны 690 дүгээр магадлалыг хүчингүй болгож, нэхэмжлэгчийн гаргасан нэхэмжлэлийн шаардлагыг бүхэлд нь хангаж шийдвэрлэж өгнө үү гэжээ.

                                                                        ХЯНАВАЛ:

Анхан болон давж заалдах шатны шүүхийн шийдвэр, магадлал хууль ёсны бөгөөд үндэслэл бүхий байх Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 116 дугаар зүйлийн 116.2-т нийцсэн байна.

Нэхэмжлэгч М нь “М” ХХК-д холбогдуулан худалдаа, үйлчилгээний талбайн зөрүү 65,487,192 төгрөг гаргуулах, 403 тоот худалдаа, үйлчилгээний талбайн өмчлөх эрхийн гэрчилгээг гаргуулахыг хариуцагчид даалгах тухай нэхэмжлэл гаргасан ба хариуцагч нь 65,487,192 төгрөг гаргуулах шаардлагыг хүлээн зөвшөөрөхгүй, харин өмчлөх эрхийн гэрчилгээг гэрээнд заасан хэмжээгээр гаргаж өгөх боломжтой гэжээ.

2011 оны 9 дүгээр сарын 30-ны өдөр талуудын хооронд байгуулагдсан “Худалдаа үйлчилгээний барилгын захиалагчтай хийх хөрөнгө оруулалтын гэрээ”-нд зааснаар “М” ХХК нь Чингэлтэй дүүргийн 3 дугаар хорооны нутаг дэвсгэрт байрлах “Пийс товер” оффис үйлчилгээний зориулалттай барилгаас 4 давхрын 3С, нийт 58.47 м.кв талбайг хүлээлгэн өгөх, Мнь нийт 184,180.5 ам.долларыг 2011 оны 10 дугаар сарын 19-ний өдөр 6,000 ам.доллар, 2011 оны 12 дугаар сарын 30-ны өдөр 99,780 ам.доллар, мөн өдөр 16,745.8 ам.долларын НӨАТ-ыг тус тус хувааж төлөх үүргийг хүлээсэн байна.

Анхан шатны шүүх хэрэгт авагдсан баримт, зохигчдын тайлбарыг харьцуулан үнэлж, талуудын хооронд байгуулагдсан гэрээнд Иргэний хуулийн худалдах, худалдан авах гэрээний шинж илүү агуулагдсан гэж дүгнэсэн нь Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлийн 243.1 дэх хэсэгт нийцсэн, шүүх хэрэгт авагдсан баримтыг үнэлэхдээ Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 40 дүгээр зүйлийн 40.2-т заасныг зөрчсөн гэж үзэх үндэслэл тогтоогдсонгүй

Нэхэмжлэгч гэрээний зүйлийн доголдол буюу үйлчилгээний талбайн хэмжээ дутуу байсантай холбоотойгоор илүү төлсөн төлбөрийг буцаан шаардсан ба шүүхээс шинжээчээр томилогдсон “Инженер геодези” ХХК-ийн 2016 оны 10 дугаар сарын 10-ны өдрийн Д16/284 дугаартай “Барилгын орон сууцны өрөө, тасалгааны талбайн хэмжээг тогтоосон акт”-аар MNS 6058:2009 стандартыг баримталж, нэхэмжлэгчийн өмчлөлийн талбайн хэмжээг 48.60 м.кв болохыг тодорхойлсон ба энэ нь гэрээнд заасан хэмжээнээс 9.87 м.кв-аар дутуу болох нь тогтоогджээ.

Иргэний хуулийн 254 дүгээр зүйлийн 254.4 дэх хэсэгт зааснаар нэхэмжлэгч Мнь 9.87 м.кв-ын зөрүүд илүү төлсөн үнийг шаардах эрхтэй боловч эд хөрөнгө хүлээж авах үедээ уг эд хөрөнгийн доголдлын талаар мэдсэн буюу мэдэх боломжтой байхад түүнийг хүлээн авсан худалдан авагч эд хөрөнгийн доголдлын талаар шаардлага гаргах эрхээ алдахаар заасан Иргэний хуулийн 255 дугаар зүйлийн 255.1.1-д заасан үндэслэл бүрдсэн гэж шүүх дүгнэхдээ хэргийн баримтыг цаг хугацааны дарааллаар нь, хуульд заасны дагуу үнэлсэн байна.

Нэхэмжлэгч оффис үйлчилгээний талбайг 2014 оны 2 дугаар улиралд хүлээн авсан тухайгаа нэхэмжлэлд дурдсан, түүний 2015 онд засвар хийх үед эргэлзээтэй байдал үүссэн тухай шүүхэд гаргасан тайлбар, барилгыг улсын комисс хүлээж авсан баримт зэргээс үзэхэд худалдан авагч нь эд хөрөнгийг хүлээн авсан гэсэн шүүхийн дүгнэлт Иргэний хуулийн 248 дугаар зүйлийн 248.2 дахь хэсгийг зөрчөөгүй байна. 

2014 оны 2 дугаар улиралд үйлчилгээний талбайг хүлээн авах үедээ хэмжиж авах боломжтой байхад хэмжилт хийгээгүй, нөгөөтэйгүүр үйлчилгээний талбайн хэмжээ нь барилгын ашиглалтын явцад илрэх далд доголдол биш тул 2015 онд засвар хийхдээ талбайн дутууг мэдсэн гэсэн нь нэхэмжлэгчийг Иргэний хуулийн 255 дугаар зүйлийн 255.1.1-д зааснаар шаардлага гаргах эрхээ алдсан гэж үзэх бөгөөд хариуцагчаас талбайн хэмжээ дутуугаас үнийн зөрүүд илүү төлсөн 65,487,192.00 төгрөг гаргуулахаар шаардсан М-ыннэхэмжлэлийн шаардлагыг хэрэгсэхгүй болгосон анхан шатны шүүхийн шийдвэр үндэслэл бүхий болжээ.

Хариуцагч нь нэхэмжлэгч гэрээний төлбөрийг бүрэн төлсөн тул үл хөдлөх эд хөрөнгийн өмчлөх эрхийн гэрчилгээг гаргахад шаардлагатай баримтыг гаргаж өгөхөө зөвшөөрсөн тул шинжээчийн дүгнэлтээр тогтоогдсон хэмжээгээр баримтыг гаргаж өгөхийг хариуцагчид даалгасан шүүхийн шийдвэр Иргэний хуулийн 243 дугаар зүйлийн 243.1 дэх хэсэгт нийцсэн байна.

Анхан шатны шүүх зохигчдын хооронд үүссэн маргааны эрх зүйн харилцааны төрлийг зөв тодорхойлж, хэрэг хянан шийдвэрлэх ажиллагааг хуульд заасан журмын дагуу явуулж, хэрэгт авагдсан баримтыг Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 40 дүгээр зүйлийн 40.2-т зааснаар үнэлсэн байх тул энэ шийдвэрийг хэвээр үлдээсэн давж заалдах шатны шүүхийг мөн хуулийн 166 дугаар зүйлийн 166.4-т заасан үүргээ хуульд зааснаар хэрэгжүүлсэн гэж үзнэ.

Шүүх зохигчдын хооронд үүссэн маргаанд хэрэглэх ёстой хуулийг зөв тайлбарлан хэрэглэсэн байх тул нэхэмжлэгчийн хяналтын журмаар гаргасан гомдлын “...талуудын хооронд ажил гүйцэтгэх гэрээний харилцаа үүссэн гэж нэхэмжлэлийн шаардлагыг хангах” хууль зүйн үндэслэл тогтоогдохгүй байна.

Иймээс анхан болон давж заалдах шатны шүүхийн шийдвэр, магадлалыг хэвээр үлдээж, нэхэмжлэгчийн гаргасан гомдлыг хангахгүй орхих нь зүйтэй гэж хяналтын шатны шүүх бүрэлдэхүүн дүгнэв.

Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 176 дугаар зүйлийн 176.2.1-д заасныг удирдлага болгон ТОГТООХ НЬ:

1. Чингэлтэй дүүргийн иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн 2018 оны 01 дүгээр сарын 02-ны өдрийн 182/ШШ2018/00016 дугаар шийдвэр, Нийслэлийн Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхийн 2018 оны 03 дугаар сарын 14-ний өдрийн 690 дүгээр магадлалыг тус тус хэвээр үлдээж, нэхэмжлэгчийн хяналтын журмаар гаргасан гомдлыг хангахгүй орхисугай. 

2. Нэхэмжлэгч М-ын хяналтын журмаар гомдол гаргахад улсын тэмдэгтийн хураамжид 2018 оны 04 дүгээр сарын 10-ны өдөр төлсөн 485,386 төгрөгийг улсын орлогод хэвээр үлдээсүгэй.

                                 ДАРГАЛАГЧ, ШҮҮГЧ                           Б.УНДРАХ

                                 ШҮҮГЧ                                                   Д.ЦОЛМОН