2017 оны 10 сарын 17 өдөр

Дугаар 101/ШШ2017/03236

Улаанбаатар хот

 

 

МОНГОЛ УЛСЫН НЭРИЙН ӨМНӨӨС

 

Баянзүрх дүүргийн Иргэний хэргийн анхан шатны шүүхийн шүүгч Б.Мандалбаяр даргалж, тус шүүхийн шүүх хуралдааны танхимд хийсэн шүүх хуралдаанаар,

 

Нэхэмжлэгч: “К” ХХК-ийн гаргасан,

 

Хариуцагч: “Б” ХХК нд холбогдох,

 

11,520,000.00 төгрөг гаргуулах тухай үндсэн болон түрээсийн гэрээг хүчин төгөлдөр бус болохыг тогтоолгох тухай сөрөг нэхэмжлэлтэй иргэний хэргийг хянан хэлэлцэв.

 

Шүүх хуралдаанд: Нэхэмжлэгчийн төлөөлөгч Т.Ж, хариуцагчийн итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч Д.Ц, шүүх хуралдааны нарийн бичгийн дарга Ч.Нарантуяа нар оролцов.                                      

ТОДОРХОЙЛОХ нь:

 

Нэхэмжлэгч “К” ХХК-иас тус шүүхэд гаргасан нэхэмжлэлдээ болон гүйцэтгэх захирал Т.Ж шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа:

 

“Манай компани *******,******* тоот өрөөг хариуцагч “Б” ХХК-нд түрээслүүлэхээр 2015 оны 11 дүгээр сарын 11-ний өдөр ажлын байрны зориулалтаар байр түрээслэх гэрээ байгуулсан юм.

 

Хариуцагч тал 2016 оны 12 дугаар сарын 10-ны өдөр түрээсийн байранд цаашид үйл ажиллагаа явуулах боломжгүй болсон тул гэрээг 2016 оны 12 дугаар сарын 31-ний өдрөөр тасалбар болгон цуцалж байгаагаа мэдэгдсэн ба 13 сарын түрээсийн төлбөрт нийт 7,680,000.00 төгрөгийг тодорхой график хугацаанд төлнө гэснийг бид хүлээн авсан. Гэвч хариуцагч түрээсийн төлбөрийг төлөх үүргээ үл биелүүлж өнөөдрийг хүртэлх хугацаанд төлбөрийг төлөхгүй, өмнөх шүүх хуралдааны явцад төлнө, энэ талаар нэхэмжлэгчтэй эвлэрэхэд татгалзах зүйлгүй гэсэн боловч түүнээс хойш шүүх хуралдааны үндэслэлгүй хойшлуулж, цаг хугацаа хожиж байна.

 

Талуудын хооронд байгуулсан гэрээний 3 дугаар зүйлийн 3.2-т зааснаар түрээслэгч тал төлбөрийг төлөхгүй хугацаа хэтрүүлсэн хоног тутамд 0.3 хувийн алдангийг төлөхөөр заасан бөгөөд алдангийн хэмжээ нэхэмжлэл гаргах өдрийн байдлаар үндсэн үүргийн 50 хувиас хэтэрсэн тул 3,840,000.00 төгрөгийн алдангийг 7,680,000.00 төгрөгийн хамт нэхэмжилсэн.

 

Миний бие “К” ХХК-ийн гүйцэтгэх захирлаар ажилладаг бөгөөд 2015 оны 11 дүгээр сарын 11-ний өдрийн түрээсийн гэрээнд гарын үсэг зурж, баталсан тул гэрээ хүчин төгөлдөр бөгөөд Иргэний хуульд заасан бичгээр байгуулах хуулийн шаардлагыг хангасан.

 

Хэдийгээр гэрээнд түрээслүүлэгчийг төлөөлж менежер П.******* гарын үсэг зурахаар тусгасан байх боловч ямар учраас компанийн тэмдэг дарагдаагүй болон тэрээр гарын үсэг зураагүйг хэлж мэдэхгүй байна. Хэрэгт авагдсан баримтаар манай компани 900.6 м.кв талбайтай үл хөдлөх хөрөнгийг өмчилдөг ба хариуцагчид дээрх хөрөнгийн тодорхой хэсгийг түрээслүүлсэн тул хуульд зааснаар улсын бүртгэлд бүртгүүлэх шаардлагагүй юм.

 

Түрээслэгчийн хувьд түрээсийн байрыг 2017 оны 03 дугаар сард хүлээлгэн өгсөн тухай аливаа маргаан байхгүй ба гагцхүү түрээсийн төлбөртэй холбоотой маргааныг шийдвэрлүүлэх хүсэлттэй байна. Иймд, хариуцагчаас 11,520,000.00 төгрөгийг гаргуулж өгнө үү” гэв.

 

 

Хариуцагч “Б” ХХК-иас тус шүүхэд гаргасан хариу тайлбар болон итгэмжлэгдсэн төлөөлөгч Д.Цшүүх хуралдаанд гаргасан тайлбартаа:

 

“Талуудын хооронд байгуулсан түрээсийн гэрээ нь Иргэний хуулийн 318 дугаар зүйлийн 318.3 дах хэсэгт зааснаар бичгийн хэлбэрийг зөрчиж хийсэн гэрээ тул хүчин төгөлдөр бус юм. Өөрөөр хэлбэл, Иргэний хуулийн 196 дугаар зүйлийн 196.1.2 дахь хэсэгт заасан “гэрээг бичгээр байгуулахаар талууд тохиролцсон бол энэ талаар баримт үйлдэж, гарын үсэг зурна” гэсэн заалтыг зөрчсөн байх тул нэхэмжлэлийн шаардлагыг бүхэлд нь хүлээн зөвшөөрөхгүй.

 

Зохигчид 2015 оны 11 дүгээр сарын 11-ний өдрийн 31/1 тоот ажлын байр түрээслэх гэрээг байгуулахдаа талууд “батлав” гэсэн хэсэгт түрээслүүлэгчийг төлөөлж захирал Т.Ж гарын үсэг зурсан ч тамга, тэмдэг дарагдаагүй, мөн түрээслэгчийн төлөөлөгч менежер П.Анар-Эрдэнэ гарын үсэг зураагүй байна.

 

Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 25 дугаар зүйлийн 25.2 дахь хэсэгт зааснаар нэхэмжлэгч нь нэхэмжлэлийн шаардлагаа нотлох үүрэгтэй. Гэтэл П. Анар-Эрдэнийн хувьд уг гэрээг байгуулахад төлөөлөх эрхтэй этгээд байсан уу, үгүй юу гэдгийг итгэмжлэлээр харуулаагүй тул Иргэний хуулийн 56 дугаар зүйлийн 56.1.8-д заасныг үндэслэн ажлын байрны зориулалтаар байр түрээслэх гэрээг хүчин төгөлдөр бус болохыг тогтоож өгнө үү” гэв.

 

Шүүх хуралдаанаар хэлэлцэгдсэн болон хэрэгт авагдсан бичгийн баримт, талуудын шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбарыг тус тус шинжлэн судлаад

    

ҮНДЭСЛЭХ нь:

 

Нэхэмжлэгч “К” ХХК-иас хариуцагч “Б” ХХК-нд холбогдуулан 11,520,000.00 төгрөг гаргуулах тухай нэхэмжлэл гаргасан ба энэхүү хэрэгт шүүхээс 2017 оны 05 дугаар сарын 24-ний өдөр иргэний хэрэг үүсгэж, хариуцагчид нэхэмжлэлийн хувийг гардуулж, зохигчдод Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуульд заасан эрх, үүргийг тайлбарлаж, танилцуулсан байна.

 

Хэрэг хянан шийдвэрлэх ажиллагааны явцад хариуцагчаас 2017 оны 09 дүгээр сарын 15-ны өдөр зохигчдын хооронд байгуулсан түрээсийн гэрээг хүчин төгөлдөр бус болохыг тогтоолгох тухай сөрөг нэхэмжлэл гаргасныг шүүх хүлээн авч, нэхэмжлэгчийн төлөөлөгчид гардуулж, хуульд заасан ажиллагааг зохих ёсоор гүйцэтгэсэн.

 

Шүүх хуралдаанаар хэлэлцэгдсэн болон хэрэгт авагдсан бичгийн баримтууд, талуудын тайлбарыг тус тус үндэслэн үндсэн нэхэмжлэлийг хангаж, сөрөг нэхэмжлэлийг хэрэгсэхгүй болгохоор шийдвэрлэв.

 

Үндсэн нэхэмжлэлийн тухайд,

 

Хэрэгт авагдсан болоод шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар нэхэмжлэгч “К” ХХК болон хариуцагч “Б” ХХК нар 2015 оны 11 дүгээр сарын 11-ний өдөр түрээсийн гэрээ байгуулж, *******,******* тоот өрөөг 2015 оны 10 дугаар сарын 01-ний өдрөөс 2016 оны 09 дүгээр сарын 30-ны өдрийг хүртэл түрээслэхээр болжээ /х.х-ийн 5, 6-р хуудас/.

 

Хариуцагч тал түрээсийн гэрээний зүйл болсон үл хөдлөх хөрөнгийг өөрийн компанийн үндсэн ажиллагааны зориулалтаар ашиглаж, сар бүр 600,000.00 төгрөгийн төлбөрийг төлөх, ийнхүү төлөхдөө гэрээний 3 дугаар зүйлийн 3.1-д заасан журмын дагуу тухайн сарын эхний 5 өдрийн дотор төлбөрийг төлөх үүрэг хүлээсэн байна.

 

Талуудын шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбар, хэрэгт авагдсан баримтаар түрээслэгч буюу хариуцагч тал түрээсийн зүйлийг 2017 оны 03 дугаар сард хүлээлгэн өгсөн үйл баримт болон хариуцагчийн 2016 оны 12 дугаар сарын 10-ны өдрийн “гэрээг дуусгавар болгох, түрээсийн төлбөр 7,680,000.00 төгрөгийг тодорхой хугацаанд төлөх” тухай албан бичгийн талаар зохигчид маргаагүй /х.х-ийн 9, 10-р хуудас/.

 

Иргэний хуулийн 318 дугаар зүйлийн 318.1-д “Түрээсийн гэрээгээр түрээслүүлэгч нь түрээслэгчийн эзэмшил, ашиглалтад аж ахуйн үйл ажиллагаа явуулах болон дүрэмд заасан зорилгоо биелүүлэхэд нь зориулж, тодорхой хөрөнгө шилжүүлэх, түрээслэгч нь гэрээгээр тохирсон түрээсийн төлбөрийг төлөх үүргийг тус тус хүлээнэ” гэж заасан.

 

Зохигчдын хооронд байгуулсан түрээсийн гэрээний 1 дүгээр зүйлийн 1.1, талуудын шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбарт дурьдснаар хариуцагч тал гэрээний зүйлийг “интернэтэд зар мэдээ тавих” буюу өөрийн компанийн үйл ажиллагааг явуулах зориулалтаар ашигласан байна. Тодруулбал, хариуцагч “Б” ХХК-ийн зүгээс тухайн үл хөдлөх хөрөнгийг тодорхой хугацаанд ашиглаж, үйл ажиллагаанаас бий болсон үр шимийг хүртэх буюу аж ахуйн зориулалтаар компанийн нийгэм, эдийн засгийн хэрэгцээг хангах зорилгоор ашиглаж байжээ.

 

Иймд, талуудын хооронд Иргэний хуулийн 318 дугаар зүйлийн 318.1-д заасан түрээсийн гэрээний харилцаа үүссэн байна гэж дүгнэв.

 

Иргэний хуулийн 318 дугаар зүйлийн 318.3-д “Хуульд өөрөөр заагаагүй бол түрээсийн гэрээг бичгээр байгуулах бөгөөд үл хөдлөх эд хөрөнгө түрээслэх гэрээг үл хөдлөх эд хөрөнгийн бүртгэлийн газарт бүртгүүлнэ” гэж заасан ба зохигчид үл хөдлөх эд хөрөнгө өмчлөх эрхийн гэрчилгээнд тусгагдсан талбайг нийтээр нь бус түүний тодорхой хэсгийг түрээслэхээр тохирсон, түрээсийн гэрээг бичгээр байгуулсан байна.

 

Өөрөөр хэлбэл, түрээслүүлэгчээс түрээслэгчийн эзэмшил, ашиглалтад аж ахуйн үйл ажиллагаа явуулах болон дүрэмд заасан зорилгоо биелүүлэхэд зориулж тодорхой төрлийн эд хөрөнгийг түрээслүүлэх тохиолдолд гэрээг заавал бичгээр байгуулах бөгөөд хэрэв үл хөдлөх хөрөнгө түрээслэх бол Эд хөрөнгө өмчлөх эрх, түүнтэй холбоотой эд хөрөнгийн бусад эрхийн улсын бүртгэлийн тухай хуульд зааснаар улсын бүртгэлд бүртгүүлнэ.

 

Хэрэгт авагдсан болон шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримтаар зохигчид 900.6 м.кв талбайтай үл хөдлөх хөрөнгийн тодорхой хэсгийг түрээслэсэн байх бөгөөд талууд түрээсийн гэрээний зүйл, түүний шинжийг үндэслэсэн байх тул энэхүү гэрээг хүчин төгөлдөр бус гэж үзэхгүй.

 

Иргэний хуулийн 39 дүгээр зүйлийн 39.1-д “Иргэний эрх, үүргийг үүсгэх, өөрчлөх, шилжүүлэх, дуусгавар болгох зорилгоор хүсэл зоригоо илэрхийлсэн иргэн, хуулийн этгээдийн үйлдэл /эс үйлдэхүй/-г хэлцэл гэнэ” гэж, мөн 40 дүгээр зүйлийн 40.1-д “Хүсэл зоригийн илэрхийлэл нь нөгөө тал түүнийг хүлээн авснаар хүчин төгөлдөр болно” гэж заасан. Тодруулбал, зохигчдын хооронд түрээсийн гэрээ байгуулах хүсэл зоригийн илэрхийлэл буюу гэрээ байгуулах нэг талын гаргасан саналыг нөгөө тал хүлээн авч, зөвшөөрсөн тохиолдолд тэдгээрийн хооронд гэрээ байгуулагдсанд тооцох боловч тус хуулийн 318 дугаар зүйлийн 318.3-д зааснаар түрээсийн гэрээг заавал бичгээр байгуулах ёстой.

 

Иргэний хуулийн 42 дугаар зүйлийн 42.1-д “Хэлцлийг хуульд заасан хэлбэрээр, хуульд заагаагүй бол талууд хэлэлцэн тохиролцож амаар буюу бичгээр хийнэ” гэж, түүнчлэн 42.2-т “Энгийн хэлбэртэй бичгийн хэлцэл нь хүсэл зоригоо илэрхийлэгч этгээд гарын үсэг зурснаар хүчин төгөлдөр болно” гэж заасан. Өөрөөр хэлбэл, талууд дээр дурьдснаар түрээсийн гэрээг бичгээр байгуулах шаардлагын хүрээнд хүсэл зоригоо илэрхийлэн гэрээнд гарын үсэг зурсан тохиолдолд тухайн гэрээ хүчин төгөлдөр болох бөгөөд тус хуулийн 43 дугаар зүйлийн 43.2.1-т “талууд хүсэл зоригоо илэрхийлсэн баримт бичиг үйлдэж, гарын үсэг зурсан” бол гэрээ байгуулагдсанд тооцно.

 

Иймд, нэгэнт зохигчид хуульд заасан хэлбэрээр түрээсийн гэрээг байгуулсан байх тул тэдгээрийн хооронд хүчин төгөлдөр гэрээний харилцаа буюу Иргэний хуулийн 187 дугаар зүйлийн 187.1-д зааснаар үүрэг зохих ёсоор үүссэн байна.

 

Нэхэмжлэгч “К” ХХК-иас хариуцагч “Б” ХХК-нд холбогдуулан түрээсийн төлбөрт 7,680,000.00 төгрөг, алдангид 3,840,000.00 төгрөг, нийт 11,520,000.00 төгрөгийг гаргуулахыг хүсчээ.

 

Зохигчдын шүүх хуралдаанд гаргасан тайлбараар талууд түрээсийн гэрээг 2016 оны 12 дугаар сар буюу 31-ний өдрөөр тасалбар  болгон дуусгавар болгосон түүнчлэн 2017 оны 03 дугаар сард түрээсийн зүйлийг хүлээлгэн өгсөн талаар маргаагүй. Хэдийгээр талууд түрээсийн гэрээг 2015 оны 10 дугаар сарын 01-ний өдрөөс 2016 оны 09 дүгээр сарын 30-ны өдөр хүртэл хугацаатай байгуулсан боловч тус гэрээний 2 дугаар зүйлийн 2.2-т “гэрээний хугацаа дуусгавар болсон ч аль нэг талын санаачилгаар цуцлах хүртэл гэрээний хугацааг сунгасанд тооцно” гэсний дагуу талууд 2016 оны 12 дугаар сарыг дуустал гэрээний хугацааг сунгаж, дуусгавар болгосан байна.

 

Өөрөөр хэлбэл, Иргэний хуулийн 318 дугаар зүйлийн 318.5-д зааснаар түрээсийн гэрээний харилцаанд тус хуулийн 287 дугаар зүйлийн 287.1-д заасан эд хөрөнгө хөлслөх гэрээнд хэрэглэгдэх журам нэгэн адил мөрдөгдөх бөгөөд хуулийн 294 дүгээр зүйлийн 294.1.1-д “гэрээний хугацаа дууссан тохиолдолд гэрээ дуусгавар болно” гэсний дагуу талуудын хооронд байгуулсан гэрээ ийнхүү дуусгавар болсон ажээ.

 

Иргэний хуулийн 13 дугаар зүйлийн 13.1-д “Иргэний эрх зүйн харилцаанд оролцогч хууль буюу гэрээнд заасан эрх, үүргээ үнэнч шударгаар гүйцэтгэнэ” гэж, мөн 206 дугаар зүйлийн 206.1-д “Үүргийг тогтоосон газар, хугацаанд нь, зохих ёсоор, шударгаар гүйцэтгэнэ” гэж зааснаас гадна 208 дугаар зүйл 208.1-д “Үүргийг хууль буюу гэрээнд заасан хугацаанд гүйцэтгэнэ” гэж заасан.

 

Гэтэл түрээслэгч буюу хариуцагч нь 2015 оны 10 дугаар сарын 01-ний өдрөөс 2016 оны 12 дугаар сарыг дуустал хугацааны түрээсийн төлбөрийг төлөөгүй, үүрэг гүйцэтгэх хугацааг хэтрүүлсэн байна. Учир нь, шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримт болох хариуцагчаас нэхэмжлэгчид хүргүүлсэн 2016 оны 12 дугаар сарын 10-ны өдрийн албан бичгээр түрээслэгч тал хугацаандаа төлөөгүй түрээсийн төлбөр 7,680,000.00 төгрөгийг 10 сарын хугацаанд сар бүр 768,000.00 төгрөгөөр төлж барагдуулах тухай хүсэл зоригоо илэрхийлсэн атлаа өнөөдрийг хүртэлх хугацаанд төлөөгүй байна.    

 

Иргэний хуулийн 222 дугаар зүйлийн 222.1.1-д “үүрэг гүйцэтгэгч тогтоосон хугацаанд үүргээ гүйцэтгээгүй бол” түүнийг үүрэг гүйцэтгэх хугацааг хэтрүүлсэн гэж үзэх бөгөөд тус хуулийн 222 дугаар зүйлийн 222.2-т “үүрэг гүйцэтгэх хугацааг хэтрүүлсэн нь үүрэг гүйцэтгэгчийн буруугаас болоогүй бол” хугацаа хэтрүүлсэн гэж үзэхгүй байх зохицуулалттай ч хариуцагч тал үүргийн гүйцэтгэлийг хүлээлгэн өгөх хугацааг хэтрүүлэхэд хүргэсэн хүндэтгэн үзэх нөхцөл байдал байсан эсэхийг баримтаар нотлохгүй байна.

 

Иймд, нэхэмжлэгч буюу түрээслүүлэгч тал 2015 оны 11 дүгээр сарын 11-ний өдөр байгуулсан түрээсийн гэрээний дагуу хариуцагчаас түрээсийн төлбөр 7,680,000.00 төгрөгийг шаардах эрхтэй юм.

 

Талууд түрээсийн гэрээний 3 дугаар зүйлийн 3.2-т Иргэний хуулийн 231 дүгээр зүйлийн 231.1.1-д заасан үүргийн гүйцэтгэлийг хангах арга болох анзыг хэрэглэхээр тохирсон ба тус хуулийн 232 дугаар зүйлийн 232.3-т зааснаар  анзын гэрээг бичгээр байгуулах шаардлагатайгаас гадна, мөн 232 дугаар 232.6-д алдангийн хэмжээ нь 0.5 хувиас хэтрэхгүй байхаар зохицуулалтай.

 

Зохигчдын түрээсийн гэрээний алдангийн талаарх тохиролцоо нь хуульд заасан шаардлагыг хангаж байх тул хүчин төгөлдөр бөгөөд нэхэмжлэгчийн зүгээс хариуцагчийн 2016 оны 12 дугаар сарын 10-ны өдрийн “төлбөрийг хэсэгчлэн төлж, 2017 оны 10 дугаар сард төлж дуусгах” тухай албан бичгийг хүлээн авсан байна.

 

Гэвч хариуцагч “Б” ХХК нь түрээсийн гэрээний дагуу төлөх төлбөрийг албан бичигт дурьдсан хугацаанд хэсэгчлэн буюу 2017 оны 01 дүгээр сараас эхлэн төлөх үүргээ биелүүлээгүй байх тул алдангийг гэрээний 3.2-т зааснаар тооцоход гүйцэтгээгүй үүргийн үнийн дүнгийн 50 хувиас хэтэрч байгааг үндэслэн хариуцагчаас 3,840,000.00 төгрөгийн алдангийг гаргуулж, нэхэмжлэгчид олгох нь зүйтэй байна.

 

Сөрөг нэхэмжлэлийн тухайд,

 

            Хариуцагчаас нэхэмжлэгчид холбогдуулан зохигчдын хооронд байгуулсан түрээсийн гэрээг хүчин төгөлдөр бус болохыг тогтоолгох тухай сөрөг нэхэмжлэлийн үндэслэлээ нэхэмжлэгч талын бүрэн эрхгүй этгээд гэрээг байгуулсан, төлөөлөгч гарын үсэг зураагүй хэмээн маргасан.

 

            Талуудын хооронд 2015 оны 11 дүгээр сарын 11-ний өдөр байгуулсан түрээсийн гэрээг түрээслүүлэгчийг төлөөлж захирал Т.Ж, түрээслэгчийг төлөөлж Ж.******* болон маркетингийн албаны дарга Т.Ганзориг нар байгуулсан байх ба хариуцагчийн зүгээс түрээслэгчийг төлөөлж гэрээ байгуулсан этгээдүүдийн бүрэн эрхийн талаар маргаагүй.

 

            Иргэний хуулийн 7 дугаар зүйлийн 7.1-д зааснаар иргэний эрх зүйн харилцаанд оролцогч нь иргэн, хуулийн этгээд, хуулийн этгээдийн эрхгүй байгууллага байх ба тус хуулийн 26 дугаар зүйлийн 26.4-т заасны дагуу хуулийн этгээд удирдах байгууллагаараа дамжуулан иргэний эрх зүйн харилцаанд оролцоно.

 

Хэрэгт авагдсан болон шүүх хуралдаанаар хэлэлцүүлсэн баримт болох “К” ХХК-ийн хуулийн этгээдийн улсын бүртгэлийн гэрчилгээнд уг компанийн гүйцэтгэх захирлаар Т.Жигмэддагвыг бүртгэжээ. Тодруулбал, Улсын бүртгэлийн ерөнхий хуулийн 4 дүгээр зүйлийн 4.2.2, Хуулийн этгээдийн улсын бүртгэлийн тухай хуулийн 11 дүгээр зүйлийн 11.1.10-д зааснаар компанийг итгэмжлэлгүйгээр төлөөлөх гүйцэтгэх удирдлагыг бүртгэдэг журамтай.

 

Компанийн тухай хуулийн 83 дугаар зүйлийн 83.1, 83.8-д тус тус зааснаар гүйцэтгэх удирдлага нь тухайн компанийн төлөөлөн удирдах зөвлөл /байхгүй бол хувьцаа эзэмшигчээс/-өөс олгосон эрх хэмжээний хүрээнд хэлцэл хийх, гэрээ байгуулах, компанийг төлөөлөх зэргээр компанийн нэрийн өмнөөс итгэмжлэлгүйгээр үйл ажиллагаа явуулна.

 

Хэдийгээр талуудын хооронд 2015 оны 11 дүгээр сарын 11-ний өдөр байгуулсан түрээсийн гэрээнд түрээслүүлэгчийн тэмдэг дарагдаагүй ч энэхүү компанийг төлөөлөн гүйцэтгэх удирдлага Т.Ж гарын үсэг зурсан байх тул гэрээнд түрээслүүлэгч талын хүсэл зориг зохих ёсоор тусгагдсан, эрх бүхий этгээд уг гэрээг байгуулсан гэж үзнэ.

 

Иймд, зохигчдын хооронд байгуулсан гэрээг хуулийн этгээдийг төлөөлөх эрх бүхий этгээд байгуулсан байгаагаас гадна хуульд заасан гэрээ байгуулах хэлбэрийн шаардлагыг хангасан байх тул Иргэний хуулийн 56 дугаар зүйлийн 56.1.8-д зааснаар хүчин төгөлдөр бус гэж үзэх нөхцөл байдал тогтоогдохгүй байна.

 

Шүүхээс дээр дурьдсныг тус тус нэгтгэн дүгнээд хариуцагчаас түрээсийн төлбөрт 7,680,000.00 төгрөг, алдангид 3,840,000.00 төгрөг, нийт 11,520,000.00 төгрөгийг гаргуулж, нэхэмжлэгчид олгож, сөрөг нэхэмжлэлийн шаардлагыг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгож шийдвэрлэв.

 

Монгол Улсын Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 115 дугаар зүйлийн 115.1, 115.2.1, 115.2.3, 116, 118 дугаар зүйлд заасныг тус тус удирдлага болгон

ТОГТООХ нь:

 

1. Иргэний хуулийн 318 дугаар зүйлийн 318.1, 232 дугаар зүйлийн 232.6, мөн 56 дугаар зүйлийн 56.1.8-д заасныг үндэслэн хариуцагч “*******” ХХК-иас 11,520,000.00 төгрөгийг гаргуулж, нэхэмжлэгч “К” ХХК-нд олгож, зохигчдын хооронд 2015 оны 11 дүгээр сарын 11-ний өдөр байгуулсан ажлын байр түрээслэх гэрээг хүчин төгөлдөр бус болохыг тогтоолгох тухай сөрөг нэхэмжлэлийг бүхэлд нь хэрэгсэхгүй болгосугай.

 

1. Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 56 дугаар зүйлийн 56.1, 60 дугаар зүйлийн 60.1, Улсын тэмдэгтийн хураамжийн тухай хуулийн 7 дугаар зүйлийн 7.1.1-д зааснаар нэхэмжлэгчийн улсын тэмдэгтийн хураамжид урьдчилан төлсөн 199,310.00 төгрөг, хариуцагчийн төлсөн 137,830.00 төгрөгийг улсын төсөвт хэвээр үлдээж, хариуцагчаас 199,310.00 төгрөгийг гаргуулж, нэхэмжлэгчид олгосугай.

 

1. Иргэний хэрэг шүүхэд хянан шийдвэрлэх тухай хуулийн 120 дугаар зүйлийн 120.2-д зааснаар зохигч, тэдгээрийн төлөөлөгч, өмгөөлөгч шийдвэрийг эс зөвшөөрвөл шийдвэрийг гардан авсан өдрөөс хойш давж заалдах журмаар 14 хоногийн дотор Нийслэлийн Иргэний хэргийн давж заалдах шатны шүүхэд гомдол гаргах эрхтэй бөгөөд мөн хуулийн 119 дүгээр зүйлийн 119.4, 119.7-д зааснаар шийдвэрийг гардаж авах үүргээ биелүүлээгүй нь давж заалдах журмаар гомдол гаргах хугацааг тоолоход саад болохгүй.

 

 

 

 

ДАРГАЛАГЧ ШҮҮГЧ                                   Б.МАНДАЛБАЯР